Ludzie w komentarzach nie skupiają się już na tym jak ten film dokumentalny jest zrealizowany. Im wystarczy fakt, że oglądają starszego muzyka dla którego jest to ostatni moment przed kamerami.
Jest to łzawa produkcja skupiona na emocjach Ozzyego ale przede wszystkim rodziny. Nie ma w niej jednak tego czegoś co by ją technicznie wyróżniało na tle reszty dokumentów. Jak na finałowy film o Ozzym niestety sztampowo zrealizowany. Nie wyróżnia się spośród setki innych dokumentów o ludziach ogólnie. Brakowało jakiegoś autorskiego podpisu. Czuć, że rodzina miała duży wpływ na to co ostatecznie zobaczyliśmy. Sharon jako producentka zadbała aby być jak najczęściej przed kamerą i tłumaczyć co się wydarzyło, co się będzie dziać i co Ozzy czuje, co ona czuje. Wolałbym mimo wszystko aby jej udział był symboliczny aby faktycznie był to dokument gdzie na Ozzym jest kamera. Mógłby swobodnie się wypowiadać i aby było jak najmniej rodziny, współpracowników, innych muzyków. Aby to nie było tak pocięte jak jest niestety.