Na pewno lepszy od tego niewypału, jakim była siódma część, ale widać, że ta seria już nie ma nic specjalnego do zaoferowania. To mniej więcej dalej jechanie na tym samym patencie.

Trudno się oprzeć wrażeniu, że i tym razem to wszystko było przekombinowane. Oczywiście, na końcu jest ten twist i wszyscy możemy robić ochy i achy i wzdychać nad inteligencją czarnego charakteru, ale w gruncie rzeczy, to wyraźnie zbyt wiele rzeczy udało mu się zrobić w celu realizacji swojej gry. No dobrze, możecie powiedzieć, że ta seria od początku taką naiwnością zalatywała. Ale jeszcze wtedy było to świeże i faktycznie robiło wrażenie. Teraz jest to odgrzewany kotlet.

Kolejne gry i uśmiercanie bohaterów mnie rozczarowały. Nie było tutaj zbyt wiele wymyślnych pułapek, a jeśli już były, to strasznie przesadzone (ta z motocyklem chociażby). Najlepsza zostawiona jest na sam koniec.

Z drugiej strony autorzy wpadli na bardzo fajny sposób powrotu naszego ulubionego sztukmistrza, Jigsawa we własnej osobie. Było to całkiem kreatywne, muszę przyznać. I to akurat był najlepszy element całego tego twistu zaserwowanego nam pod koniec. Szkoda trochę, że reszta obsady stworzyła bardzo mdłe, mało wyraziste i zapadające w pamięć postaci. A do gry przystąpiła jak zwykle banda skonfliktowanych półgłówków, niepotrafiąca racjonalnie myśleć.

No więc może i jest jakieś dziedzictwo, ale ostatecznie na miejscu Jigsawa jakoś wielce dumny bym nie był.

Moja ocena: 5/10.