film
Pieśni z drugiego piętra
Sånger från andra våningen
2000
1h 38m
Film składa się z kilku pozornie niepowiązanych ze sobą opowieści, które mają miejsce podczas wieczoru nowego milenium.
Pieśni z drugiego piętra
reżyseria Roy Andersson
scenariusz Roy Andersson
produkcja Dania, Norwegia, Szwecja, Francja
premiera maja 2000 (Światowa) , 7 grudnia 2001 (Polska premiera kinowa)
nagrody Film otrzymał 5 nagród oraz 3 nominacje
Ranking ról
Poetycki film inspirowany poezją Caesara Vallejo. Historia o tym jak bardzo potrzebujemy miłości i jak bardzo boimy się odrzucenia. Film wypałniony barwną galerią postaci, są wśród nich ojciec i jego kochanka, jego najmłodszy syn i jego dziewczyna. Historia o wielkich kłamstwach, porzuceniu i tęskonocie.
W filmie występują amatorzy. Andersson część z nich zaprosił na plan z ulicy. Larsa Nordha, odtwarzającego postać Kallego, reżyser spotkał podczas zakupów w sklepie i zaproponował mu rolę w swoim filmie.
Film kręcono w Mysingsö, Slite i Sztokholmie (Szwecja).
Film powstawał aż 4 lata, bez scenariusza. Inspirowany był wierszem "Traspié entre dos esrellas" (czyli "Potknięcie między dwiema gwiazdami") peruwiańskiego poety Césara Vallejo. Wszystkie zdjęcia kręcone były w studiu.
W 2000 roku Roy Andersson powrócił do kręcenia filmów po ćwierćwieczu artystycznego milczenia w dziedzinie pełnego metrażu. Jego najnowsze natenczas dzieło (zrealizowane zresztą przy udziale nieprofesjonalnych aktorów) zostało docenione na festiwalu w Cannes, gdzie przyznano mu Nagrodę Jury. Akcja "Pieśni z drugiego piętra" ma miejsce na... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
NA POCZĄTEK DEFINICJA :
Groteska (z wł. grottesca) – kategoria estetyczna, charakteryzująca się połączeniem w jednym dziele (literackim, plastycznym, muzycznym, tanecznym, dramatycznym itp.) jednocześnie występujących pierwiastków przeciwstawnych, takich jak m.in. tragizm i komizm, fantastyka i realizm, piękno i...
Andersson tym razem zabiera nas w epicka podróż, inspirowaną poezją peruwiańskiego poety Cesara Vallejo. Niezwykłe kino drogi w zamglonym Sztokholmie, które otwiera swe pokłady kataklizmów, spirala nieszczęść jaka spada na naszych bohaterów może przyprawiać o depresję.
Spośród wszystkich bohaterów Kalle jest...
Najtrudniejszy film jaki widziałam do tej pory. Dopiero czytając niektore komentarze zrozumiałam czego metaforą były niektore sceny. Pełno tu absurdow, nonsensow i symboli. Czyli juz wiem, ze surrealizm nie jest dla mnie, lepiej mi się odbiera racjonalne filmy, ktore sa jasniejsze w przekazie, bardziej spojne i...
