Chyba żadną, poza tchnięciem odrobiny życia w bezduszną, biurową rzeczywistość ;) A kobieta bardzo pozytywna - szkoda, że została tak niefajnie potraktowana w momencie, gdy tylko chciała dać trochę wsparcia. Rozumiem, że miało to na celu pokazanie, jak głównemu bohaterowi puściły nerwy.

Ja tam właśnie wsparcia nie widziałem. Jej brak zrozumienia doprowadził Ludvigsena do łagodnego szału.