zgadzam się z waszymi uwagami. mnie natomiast wykończył brak dynamiki w filmie.
dotyczy to przede wszystkim tytułowych drapieżników, które w ostatnich trzech filmach z ich
udziałem ruszają się jak muchy w smole, ale nie tylko ich. L. Fishburne utył i pozwolono mu
trochę sobie pogadać i postraszyć młodzież przy ognisku. Obrażająca wyobraźnię widza
scena pojedynku na miecze to w zasadzie wyjątek, no, może poza wrestlingiem między
dwoma "predatorami" (czy ja to naprawdę musiałem zobaczyć?). cała reszta oparta jest na
schemacie podchodzenia do ofiary, której przecież bieganie na nic nie pomoże- więc po co
męczyć aktorów- problem w tym, że wprowadzenie cyfrowych "psów" pokazało, że z postaci
można wycisnąć więcej, jeśli tylko kilogramy zamieni się na gigabajty. to jedyna scena w
filmie, w której przynajmniej jedna ze stron rusza się szybciej od drugiej.
przy tym wszystkim "Predator" jawi się jako niedościgniony ideał- minimalna obecność
drapieżnika przy maksymalnym wykorzystaniu wszystkich jego umiejętności, całkiem sporo
upuszczonej krwi, totalny w@#$rw ludzi, których działania nie przynoszą skutku.