Film przedstawia rodzinę Pustelników, których całe życie związane jest z górami. Ojciec jest wybitnym himalaistą, zdobywcą 13 ośmiotysięczników (do korony Himalajów brakuje mu tylko Annapurny). Synowie są wspinaczami skałkowymi. Dla ojca najważniejsze są wartości etosu górskiego: partnerstwo, szlachetność, odpowiedzialność. Synowie należą do pokolenia młodych ludzi szukających w górach zabawy, emocji, adrenaliny. Dla ojca wspinanie to miesiące spędzone w rozrzedzonym powietrzu, wysiłek torowania w śniegu, strach przed lawinami, odmrożone ręce. Dla synów wspinanie to wiszenie na końcach palców w przewieszonej, słonecznej skale, uparte powtarzanie sekwencji przechwytów pod bacznym okiem obserwatorów. Reprezentują inne pokolenia, wspinanie dla nich jest czymś innym, inaczej się ubierają, inaczej się zachowują, słuchają innej muzyki i innych słów używają. Są na przeciwległych biegunach górskiej aktywności. Obserwując bohaterów w górach widzimy różnice jakie ich dzielą w podejściu do wspinania. Jednak, że po odrzuceniu powierzchownych różnic, siła, która ich pcha w góry jest podobna. Istota ich motywacji jest taka sama