Początkowo, gdy film był kręcony w wersji niemej w postać Głównego Inspektora wcielał się Sam Livesey. Ale gdy do filmu dodano ścieżkę dźwiękową, Livesey'a zastąpił w tej roli Harvey Braban.
Film kręcono w Londynie i Elstree (Anglia, Wielka Brytania).
W jednym z kluczowych ujęć, grający czarny charakter Cyril Ritchard został zfilmowany z grubym cieniem nad górną wargą, sprawiającym wrażenie zarostu. Hitchcock chciał w ten sposób nawiązać do niemych filmów, w których złoczyńcy i łajdacy byli na ogół wąsaci.
Film był kręcony pierwotnie jako obraz niemy, gdy jednak w czasie jego realizacji dźwięk stał się dostępny Alfred Hitchcock postanowił zrobić z niego film dźwiękowy i ponownie nakręcić pewne sceny, tym razem z dźwiękiem.
W trakcie filmowania jednej z finałowych scen rozgrywających się w muzeum, Hitchcock zastosował tzw. proces Schufftana (rozwinięty przez niemieckiego zdjęciowca Eugen Schufftan). Proces ten polegał na sfotografowaniu pustego wnętrza muzeum i następnie na nałożeniu na otrzymane fotografie poprzez odpowiednią ich obróbkę postaci ludzi, tak iż wyglądało jak gdyby byli oni obecni w muzeum od początku. W miarę rozwoju kinematografii, metoda ta została rzecz jasna wyparta przez inne nowocześniejsze procesy, ale wówczas, czyli w roku 1929, była ona bardzo nowatorska.
"Szantaż" jest uznawany za pierwszy brytyjski film dźwiękowy.
Anny Ondra, odtwórczyni roli Alice White, słabo mówiła po angielsku. W związku z tym Hitchcock zaprosił angielską aktorkę, Joan Barry, która - umieszczona w specjalnej kabinie, poza kadrem - wygłaszała dialogi do mikrofonu, a Ondra ruszała tylko ustami.