Telenowela Pressbooks

Charlotte (Trine Dyrholm) właśnie zostawiła swojego wieloletniego chłopaka Kristiana (Frank Thiel) i wprowadziła się do nowego mieszkania. Teraz żyje sama pośród kartonowych pudeł i gołych ścian, spędzając noce z przypadkowymi mężczyznami. Nie chce z nikim nawiązywać bliższych kontaktów; po jednorazowych przygodach rezygnuje z dłuższej znajomości. Piętro niżej mieszka transseksualna Veronica (David Dencik). Veronica całymi dniami ogląda ze swoim pieskiem amerykańskie telenowele, maluje usta błyszczykiem i goli wszelkie ślady męskości ze swojej twarzy i nóg. W jej mieszkaniu również roi się od mężczyzn. Przychodzą tu by za 500 koron spełnić swoje seksualne fantazje. Czasem w mieszkaniu zjawia się również matka Veroniki (Elsebeth Steentoft). Wtedy nieśmiała, delikatna istota na nowo staje się wyrzuconym z domu Ulrikiem, który czeka na decyzję w sprawie operacji zmiany płci. Pewnego dna próba samobójcza Veroniki, jej głodny pies, amerykańskie telenowele i nowe zasłony w mieszkaniu Charlotty stają się elementami niemożliwego, niewyobrażalnego romansu. Dwie zupełnie różne, wręcz nie mogące się porozumieć istoty, nagle zaczynają odczuwać w swoim towarzystwie erotyczny dreszcz. Być może nawet zakochują się w sobie, ale nie mogą, boją się, nie potrafią... Ślepo błądzą w ciemności i krzywdzą się wzajemnie. Czy wielka miłość może zaprzeczyć logice płci i połączyć dwie spragnione uczuć ludzkie istoty? Telenowela to pełnometrażowy debiut Pernille Fischer Christensen. Jest to również pierwszy pełnometrażowy film zrealizowany dzięki nowemu programowi Duńskiego Instytutu Filmowego ? Nowe Kino Duńskie (New Danish Screen.) Celem tego projektu jest wspomaganie i rozwijanie formalnego języka filmowego duńskiej kinematografii. Dotacja ma zachęcić reżyserów do wychodzenia ponad schematy i przekraczania granic. Pernille Fischer Christensen przyjęła to wyzwanie, czego efektem stała się Telenowela ? ciepła, zabawna i niekonwencjonalna historia miłosna. Film jest inspirowany romantyczną telenowelą, ale w niekonwencjonalnym świecie stworzonym przez Pernille Fischer Christensen romantyczna idea miłości jest brutalnie skonfrontowana z miłosnym chaosem rzeczywistości.

?Najdoskonalsze momenty filmu to sceny, w których aktorzy wydają się zachowywać pełną naturalność, tak jakby w ogóle nie grali ? krzątają się po mieszkaniu, oglądają telewizję, mówią zupełnie swobodnie, podczas gdy bardzo złożone uczucia powoli snują się gdzieś pod powierzchnią. Scenariusz w rękach innego reżysera mógł dać efekt melodramatyczny, ale Christensen potraktowała temat z niebywałą subtelnością i delikatnym humorem.? Leslie Felperin, Variety ?Telenowela to film, który prowokuje nas do zmiany sposobu myślenia na temat płci i intymnych relacji dwojga ludzi.? Frederic & Mary Ann Brussat, Spirituality & Practice ?Pomysł, by te postacie walczyły ze sobą jak pies z kotem, aby zniszczyć siebie nawzajem i uniknąć konfrontacji z napięciem erotycznym, które między nimi się tworzy, wydaje się niezwykle przekonujący.? Andrew O'Hehir, Salon.com ?Telenowela to film tak subtelnie zagrany, że można odnieść wrażenie, iż miłość (w tym przypadku sąsiedzka zażyłość i zależność) może przezwyciężyć seksualność[...].? Stephen Holden, The New York Times

Wyobraź sobie seksowną kobietę. Jak ona wygląda? A teraz wyobraź sobie seksownego mężczyznę. Jak on wygląda? Następnie zamień ich duszami. A potem pozwól im się zakochać. Wzajemnie. Jeśli kobiety i mężczyźni nie byliby definiowani jako jednopłciowe istoty, jak wyglądałaby ich gra miłosna? Może właśnie tak, jak w Telenoweli? Mój pierwszy długometrażowy film. Staram się skupić na problemie erotyki i miłości. Staram się uwieść nas, byśmy pokochali nieprawdopodobną miłością. Staram się przekroczyć granice ludzkiego istnienia. Sprawić byśmy myśleli zmysłami. Od zmysłów zaczynają się uczucia. Od uczuć zaczyna się miłość, pragnienie by sięgnąć w kierunku drugiego człowieka. Żyć, dzielić się, dawać. Chcę dać wam prawdę. Film, w którym treść i forma są za sobą ściśle połączone i razem opowiadają prostą historię. Historię o złożonych uczuciach w przestrzeni emocjonalnej pomiędzy śmiechem i bólem.