Początkowe ujęcie filmu ukazuje Pomnik Waszyngtona odbijający się w zachodnim basenie refleksyjnym; jednak kiedy Wilson obejmował urząd w 1913, ten basen jeszcze nie istniał.
Film kręcono w USA: w Los Angeles (Kalifornia), Waszyngtonie (Dystrykt Columbia) i na Uniwersytecie Princeton w New Jersey.
Film ten był przysłowiowym oczkiem w głowie Darryla Zanucka. Producent włożył weń wiele serca, a kiedy okazało się, że mimo wielu nominacji do Oscara (w tym za najlepszy film i dla najlepszego aktora) i dobrych recenzji film zrobił finansową klapę, zabronił komukolwiek wspominać więcej o jego istnieniu.
Jest to najprawdopodobniej jedyny film w historii kina, który zyskał aż 10 nominacji do nagród Akademii Filmowej, zdobył 5 statuetek i otrzymał uznanie krytyki, a mimo to okazał się finansową pomyłką.
Producent Darryl F. Zanuck był z filmu tak dumny, że światową premierę postanowił urządzić w swoim rodzinnym mieście - Wahoo w stanie Nebraska - prawdopodobnie po to, by popisać się swoim ulubionym filmem przed lokalnymi mieszkańcami. Plan nie wypalił, albowiem mieszkańcy miasteczka nie przejawiali zbytniego zainteresowania postacią Woodrowa Wilsona i tylko nieliczni zjawili sie na pokazie premierowym.
Kiedy w 1919 roku Woodrow Wilson podróżuje po kraju, by rozpopularyzować wśród społeczeństwa amerykańskiego Ligę Narodów, zza okien pociągu, którym podróżuje widać samochody produkowane dopiero od lat 40-tych.
W scenie, w której gabinet prezydenta Wilsona zbiera się na naradę, by przedyskutować zatopienie statku Lusitania w maju 1915 roku, mapa świata na ścianie pokazuje kilka krajów, ktore nie istniały jeszcze jako samodzielne państwa w tamtym czasie, m.in. Czechosłowację, czy Polskę.
Okres zdjęciowy trwał od 22 listopada 1943 roku do marca 1944 roku.