Nie wiem, skąd się bierze przekonanie, że chcąc przedstawić wybitnego filozofa trzeba wszystko jak najbardziej udziwnić i ubrać w awangardową awangardę.
Podobał mi się jeszcze "Caravaggio" Jarmana, "Edward II" może nieco mniej, ale tego CZEGOŚ się po prostu nie dało oglądać.
Przeraził mnie już dzieciak na samym początku filmu, nie mówiąc o tym zielonym "czymś" i nic słowo daję nic, nie ratuje w moich oczach tego bełkotu. Nie obejrzałam do końca, bo nie życzyłam sobie, by mi się na zawsze "Tractatus Logico-Philosophicus" kojarzył z tą szmirą.
Życzyłabym sobie, żeby jakiś "normalny" reżyser zrealizował kiedyś filmową biografię Wittgensteina godną jego osoby.