Nie widzę absolutnie jakiegokolwiek podobieństwa do twórczości Tarantino. A "Bękarty wojny" to był niby film o czymś?

"Nierealne odtworzenie starych klimatów."
Jumałeś, że się udzielasz?

"A "Bękarty wojny" to był niby film o czymś?"

Owszem, były. Przede wszystkim alternatywna wersja IIWŚ.

"Jumałeś, że się udzielasz?"

Nie wyrobię. To tak jakby na czyjeś stwierdzenie, że jakiś film o wojnie punickiej jest nierealnie odtworzony odpowiedzieć: "walczyłeś, że się udzielasz?" Serio, ubawiłem się xD

"Owszem, były. Przede wszystkim alternatywna wersja IIWŚ."

To żadna alternatywa wojny, tylko pastisz kina wojennego, w dodatku w konwencji spaghetti westernu. Ale aktorstwo kapitalne.

"Nie wyrobię. To tak jakby na czyjeś stwierdzenie, że jakiś film o wojnie punickiej jest nierealnie odtworzony odpowiedzieć: "walczyłeś, że się udzielasz?" Serio, ubawiłem się xD"

Na koń i pod Grunwald, a nie się głupio na FW udzielać :)

"To żadna alternatywa wojny, tylko pastisz kina wojennego, w dodatku w konwencji spaghetti westernu. "

Jedno nie wyklucza drugiego. Poza tym z początku sugerowałeś, że jest o niczym :)


"Na koń i pod Grunwald, a nie się głupio na FW udzielać :)"

Aha, argument nie do przebicia. Ale zważ na to, że ja tylko skomentowałem Twój pozbawiony logiki wpis, którego, jak widzę, nie potrafisz nawet obronić, tylko uderzasz z wycieczkami personalnymi.

"Jedno nie wyklucza drugiego. Poza tym z początku sugerowałeś, że jest o niczym :)"

Bo treści w tym filmie nie ma w ogóle. Jest zabawa konwencją i formą, ale na poziomie.

"Aha, argument nie do przebicia. Ale zważ na to, że ja tylko skomentowałem Twój pozbawiony logiki wpis, którego, jak widzę, nie potrafisz nawet obronić, tylko uderzasz z wycieczkami personalnymi."

Żeby móc oceniać procent realizmu, trzeba mieć jakiekolwiek rozeznanie w temacie.

"Bo treści w tym filmie nie ma w ogóle. Jest zabawa konwencją i formą, ale na poziomie."

Wiesz, gdyby nie było treści, nie byłoby zarysowanej fabuły, tylko zbiór epizodzików. Ale tak, forma jest ponad treścią w tym filmie.

"Żeby móc oceniać procent realizmu, trzeba mieć jakiekolwiek rozeznanie w temacie."

Tutaj zgoda. Ale skąd wniosek, że tamta osoba akurat go nie ma...?

"Tutaj zgoda. Ale skąd wniosek, że tamta osoba akurat go nie ma...?"

Zdawkowe wypowiedzi stawarzają takie wrażenie.

Film jest nie tylko spojrzeniem na lata .90 na polsko-niemieckiej granicy, ale też smutnym komentarzem dotyczącym rzeczywistości, która otacza nas w tej chwili. Powstał w bardzo dobrym momencie, jest bardzo gorzki i smutny. Przecież i teraz wszystko załatwia się po znajomości i pod stołem, każdy patrzy, jak się dorobić, byle się nie narobić, szerzy się wandalizm.
Oglądałam film w kameralnym gronie małego kina. Łza w oku mi się zakręciła, kiedy przez upadek komuny musieli zamykać lokal. A banda panów w ortalionach, która była jednymi z niewielu gości poza mną na tym seansie, nie zrozumiała produkcji ni dudu. Wyszli znudzeni i stwierdzili, że film był bez sensu. No dla nich tak - bo przedstawiał ich samych.
Mi trochę zgrzyta zakończenie, które pozostawia jakąś nadzieję, że "wszystko się ułoży".
Film zupełnie nie przypomina Tarantino - Tarantino jest prześmiewczy i ironiczny, szydzi z pewnych konwencji filmowych a nie z wydarzeń, jak to zasugerowałeś. W "Yumie" może i mamy krzywe zwierciadło, ale nie jest to zwierciadło, które ma wzbudzać śmiech....

Jest trochę humoru, ale dominuje gorycz.