Dwóch braci, próbując odgrzebać tajemnicę sprzed lat, staje w poważnym konflikcie z mieszkańcami swojej wsi.

Bliska prawdy historycznej opowieść o życiu legendarnego zbójnika ze Słowacji.

Przybycie znanej gwiazdy do Domu Aktora zakłóca uporządkowane życie pensjonariuszy.

Rok 1918. Wychowany w Baku Cezary Baryka przyjeżdża do niepodległej Polski, którą wcześniej znał jedynie z opowiadań.

Szanowany dyrektor firmy od lat zmaga się z nałogiem alkoholowym.

Młody chłopak spełnia prośbę swojego podopiecznego i skraca jego cierpienia. Wkrótce zaczyna świadczyć podobne usługi starym, schorowanym ludziom.

Małe dziewczynki ze spalonego domu dziecka zamieszkują w sanatorium, gdzie zaprzyjaźniają się z pensjonariuszami.

Grupa młodych ludzi próbuje zachować resztki normalności w okupowanej Warszawie.

Adaptacja powieści Jerzego Stefana Stawińskiego pt. „13 dni z życia emeryta. Dziennik Adama Bzowskiego”. Książka będąca – zdaniem krytyki – „próbą stworzenia Piszczyka na emeryturze”, ukazuje modelowe losy polskiego inteligenta (urodzonego zresztą grubo przed wojną) i jego przodków. Dzieje tych ostatnich poprzez ruch endecki i legiony Piłsudskiego sięgają aż do powstania styczniowego. Retrospekcje mieszają się u Stawińskiego z teraźniejszością, czyli z grudniem 1979 roku, a dokładniej ze świętami Bożego Narodzenia. W serialu jest podobnie. Każdy z odcinków ukazuje jeden dzień z życia Bzowskiego – niegdyś cenionego planisty, teraz emeryta. Emerytura, jak wiadomo, sprzyja życiowym podsumowaniom; rachunkom sumienia; refleksjom, na które nie było czasu wcześniej. Także pan Adam zaczyna dostrzegać, że na świecie istnieje nie tylko praca, pogoń za karierą i dobrami materialnymi, lecz także rodzina obdarzona nieraz niezwykłą i barwną historią, czekającą na odkrycie i przypomnienie. Obserwuje życie z większym dystansem, z niepokojem przygląda się bliskim, goniącym za pieniędzmi i płacącym za to bardzo wysoką cenę. Częściej uczestniczy też w codziennej mitrędze, kolejkowych przepychankach i sprzeczkach. Dowiaduje się wielu ciekawych rzeczy o ludziach, których wydaje się znał całe lata. Wpada mu np. w ręce pamiętnik sąsiada – Żyda, zawierający m.in. dramatyczną relację o ucieczce mężczyzny wraz pięcioletnią córeczką z warszawskiego getta. Z „Pięcioma dniami z życia emeryta” wiąże się też ciekawostka czysto technicznej natury. Otóż miniserial Dziewońskiego jest pierwszą polską produkcją, zrealizowaną metodą elektronicznego zapisu obrazu. Polega ona na tym, że rejestracja odbywa się wprost na taśmę magnetyczną, bez pośrednictwa taśmy filmowej.

Niespełniony lekarz i była pielęgniarka oferują swoim pacjentom kontakt z duchami zmarłych.

Polski muzyk opowiada o swojej działalności na terenie okupowanej Warszawy. Podczas II wojny światowej założył uliczną orkiestrę i aktywnie działał w podziemiu.