11-letnia Emma Watson wciela się w postać Hermiony Granger, dziewczynki, która w jednej ze scen stwierdza, że woli zginąć niż dać się wyrzucić ze szkoły. Jest to według mnie jedna z bardziej intrygujących i zdobywających sympatię postaci w książce, a Watson jest w tej roli po prostu rewelacyjna: mówi i porusza się w charakterystyczny sposób, ma wspaniałą mimikę twarzy i w którymś momencie nawet chce się chyba popłakać, ale reżyser dzielnie staje w obronie małych dzieci, które będą ten film oglądały i rozpłakać się jej kategorycznie zabrania (to ostatnie to kpina, ale dobrze oddaje mój stosunek do tej roli).