Polski muzyk opowiada o swojej działalności na terenie okupowanej Warszawy. Podczas II wojny światowej założył uliczną orkiestrę i aktywnie działał w podziemiu.

Jest rok 1916, drugi rok trwa I Wojna Światowa. Kapitan Michał Łazowski (Jerzy Leszczyński), nagle wezwany z urlopu, wyrusza na wołyński front. Na krakowskim dworcu żegna go żona Wanda (Nina Olida) oraz córka Nelly (Maria Malicka). Niebawem do Krakowa nadchodzi wiadomość, że kapitan zaginął bez wieści a w pułku, którym dowodził, nikt nie ocalał. Po kilku latach, żona kapitana, nie mając nadziei na powrót męża, utwierdzona w swym przekonaniu listem, który przywiozła jego matka (Konstancja Bednarzewska), informującym, że syn jej, za udział w walkach przeciwko władzy radzieckiej, skazany został na karę śmierci przez rozstrzelanie, wychodzi ponownie za mąż. Tymczasem Łazowski, który dostał się do rosyjskiej niewoli, dzięki pomocy zakochanej w nim Kseni (Leokadia Pancewiczowa), ucieka. Rozpoczyna się tułacza gehenna, poprzez Krym, Odessę, stepy południowej Rosji, do rodzinnego kraju...

Kresy Wschodnie, 1919 rok. Na dworku państwa Granowskich pojawiają się biorący udział w wojnie polsko-rosyjskiej bolszewicy.

Dziewczyna z prowincji okrada swojego adoratora i ucieka do wielkiego miasta.

Meir - jest to człowiek kochający wolność. Jego usposobienie doprowadza do sporego nieporozumienia z żydowską starszyzną. Jest zakochany w młodej dziewczynie imieniem Gołda. Mają miejsce tragiczne wydarzenia...