Jean-Paul Rappeneau zaczynał swoją przygodę z kinem jako asystent reżysera - warto wspomnieć jego współudział przy realizacji krótkich metraży Edouarda Molinaro. Następnie postanowił spróbować swoich sił jako scenarzysta - w 1958 roku pracował nad adaptacją "Trzech muszkieterów" Dumasa, ale projekt nigdy nie doszedł do skutku z powodu śmierci reżysera Jacquesa Beckera. W 1959 współtworzył scenariusz do "Signé Arsène Lupin" Yvesa Roberta, a jego talent znalazł potwierdzenie podczas kolejnych wspólnych projektów z Louisem Mallem ("Zazie dans le metro" - "Zazie w metrze" - w 1960 oraz "Vie privee" - "Życie prywatne" - w 1961). W 1964 był współautorem scenariusza do "L'Homme de Rio" ("Człowiek z Rio") Philippe'a de Broca, który to obraz odniósł ogromny sukces.
Po doświadczeniach pisania scenariuszy dla innych, postanowił poświęcić się pierwszemu własnemu filmowi "La vie de chateau" ("Życie zamku", 1966), który wyreżyserował i do którego napisał scenariusz. Film ten przyniósł mu nagrodę Louis-Delluc, ale pomimo sukcesu kasowego i przychylności krytyki przez 5 lat Rappeneau był nieobecny w świecie kina. Powrócił w roku 1971 obrazem "Les Maries de l'an II" ("Małżonkowie roku drugiego") z Jeanem-Paulem Belmondo i Marlène Jobert, a dwa lata później zrealizował kolejny film z tą parą w głównych rolach - "Le Magnifique", do którego współtworzył także scenariusz.
Od roku 1975 pisze scenariusze już tylko na potrzeby reżyserowanych przez siebie produkcji. Powstaje "Le Sauvage" ("Samotnik") z Yvesem Montandem - wielki sukces komercyjny i artystyczny. Ponieważ jest perfekcjonistą, czas rozdzielający jego kolejne premiery jest długi - sześciu lat potrzebował, żeby przygotować "Tout feu, tout flamme", kolejny obraz z Yvesem Montandem, któremu towarzyszy na ekranie Isabelle Adjani (kolejny sukces kasowy).
Po kolejnej dłuższej przerwie, realizuje w 1990 film "Cyrano de Bergerac" z Gerardem Depardieu - obraz zbiera pochwały krytyków, a Rappeneau przystępuje do realizacji "Le Hussard sur le toit" ("Huzar", 1995) na podstawie powieści Jeana Giono - popularnej, ale uznawanej za bardzo trudną do adaptacji na srebrny ekran.
W roku 2003 do sal kinowych wchodzi "Bon Voyage" - komedia szpiegowska na podstawie oryginalnego scenariusza z pochodem sław w obsadzie - raz jeszcze reżyser spotyka się na planie z Gerardem Depardieu i Isabelle Adjani.
WięcejPo doświadczeniach pisania scenariuszy dla innych, postanowił poświęcić się pierwszemu własnemu filmowi "La vie de chateau" ("Życie zamku", 1966), który wyreżyserował i do którego napisał scenariusz. Film ten przyniósł mu nagrodę Louis-Delluc, ale pomimo sukcesu kasowego i przychylności krytyki przez 5 lat Rappeneau był nieobecny w świecie kina. Powrócił w roku 1971 obrazem "Les Maries de l'an II" ("Małżonkowie roku drugiego") z Jeanem-Paulem Belmondo i Marlène Jobert, a dwa lata później zrealizował kolejny film z tą parą w głównych rolach - "Le Magnifique", do którego współtworzył także scenariusz.
Od roku 1975 pisze scenariusze już tylko na potrzeby reżyserowanych przez siebie produkcji. Powstaje "Le Sauvage" ("Samotnik") z Yvesem Montandem - wielki sukces komercyjny i artystyczny. Ponieważ jest perfekcjonistą, czas rozdzielający jego kolejne premiery jest długi - sześciu lat potrzebował, żeby przygotować "Tout feu, tout flamme", kolejny obraz z Yvesem Montandem, któremu towarzyszy na ekranie Isabelle Adjani (kolejny sukces kasowy).
Po kolejnej dłuższej przerwie, realizuje w 1990 film "Cyrano de Bergerac" z Gerardem Depardieu - obraz zbiera pochwały krytyków, a Rappeneau przystępuje do realizacji "Le Hussard sur le toit" ("Huzar", 1995) na podstawie powieści Jeana Giono - popularnej, ale uznawanej za bardzo trudną do adaptacji na srebrny ekran.
W roku 2003 do sal kinowych wchodzi "Bon Voyage" - komedia szpiegowska na podstawie oryginalnego scenariusza z pochodem sław w obsadzie - raz jeszcze reżyser spotyka się na planie z Gerardem Depardieu i Isabelle Adjani.
