Znalazł się na okładce pierwszego numeru prestiżowego magazynu "Guitar World" w 1980 roku.

Ma brata, Edgara Wintera.

Wydał następujące albumy:
- 1968 r. - "The Progressive Blues Experiment";
- 1969 r. - "Johnny Winter", "Second Winter";
- 1970 r. - "Johnny Winter And";
- 1973 r. - "Still Alive and Well";
- 1974 r. - "Saints & Sinners", "John Dawson Winter III";
- 1977 r. - "Nothin' but the Blues";
- 1978 r. - "White, Hot and Blue";
- 1980 r. - "Raisin' Cain";
- 1984 r. - "Guitar Slinger";
- 1985 r. - "Serious Business";
- 1986 r. - "Third Degree";
- 1988 r. - "The Winter of '88";
- 1991 r. - "Let Me In";
- 1992 r. - "Hey, Where's Your Brother?";
- 2004 r. - "I'm a Bluesman";
- 2011 r. - "Roots".

Cierpi na rzadką chorobę zwaną albinizmem.

Był członkiem następujących zespołów:
- Johnny and the Jammers (1959-1962; wokal, gitara prowadząca);
- Johnny Winter and His Crystaliers (1962-1964; wokal, gitara prowadząca);
- It and Them (1962-1965; wokal, gitara prowadząca);
- The Gents (1962-1965; wokal, gitara prowadząca);
- Black Plague (1962-1965; wokal, gitara prowadząca);
- Johnny Winter and the Beaumonts (1963; wokal, gitara prowadząca);
- The Coastaleers (1964-1965; wokal, gitara prowadząca);
- The Great Believers (1965-1967; wokal, gitara prowadząca);
- The Insight (1966; wokal, gitara prowadząca);
- The Traits (1967; wokal, gitara prowadząca);
- Neil and the Newcomers (1967; wokal, gitara prowadząca).

Zmarł w Zurychu (Szwajcaria).