Krzysztof Meyer 

Polski kompozytor. Urodził się 11.08.1943 w Krakowie. Gry na fortepianie uczył się od 5 roku życia. Początkowo w prywatnej eksperymentalnej szkole J. J. Wobożilów, a w 1952 pod kierunkiem H. Ekierówny. Od 1954 uczył się teorii i kompozycji na prywatnych lekcjach u Stanisława Wiechowicza. 1957-62 kształcił się w Państw. Liceum Muzycznym im. F. Chopina w Krakowie, po czym kontynuował naukę studiując w krakowskiej PWSM w klasie kompozycji u S. Wiechowicza, a po jego śmierci u Krzysztofa Pendereckiego.  W 1965 uzyskał dyplom z wyróżnieniem, a w rok później następny dyplom – również z wyróżnieniem – w klasie teorii u A. Frączkiewicza. W 1964 i 1966 uczestniczył w letnim kursie N. Boulanger w Conserv. Americain i École des Beaux Arts w Fontainebleau. W 1966 otrzymał stypendium im. Aarona Coplanda, a w 1968 studiował u N. Boulanger w Paryżu i korzystał też z prywatnych konsultacji Witolda Lutosławskiego.
Jako kompozytor zadebiutował „Kwartetem smyczkowym” w r. 1961. W 1964 na festiwalu Krakowska Wiosna Muzyki miało miejsce światowe prawykonanie jego „I Symfonii”. W 1965 zaprzyjaźnił się z Dymitrem Szostakowiczem. W latach 1966-68 współpracował również jako pianista koncertując w kraju i za granicą z krakowskim zespołem muzyki współczesnej MW2. Rozpoczął pracę pedagogiczną nauczając kompozycji i przedmiotów teoretycznych w Akademii Muzycznej w Krakowie. W latach 1972-75 był prorektorem tej uczelni, a 1975-87 kierownikiem Katedry Teorii Muzyki. Gdy w 1980-81 przebywał na stypendium w Hamburgu, pracował nad dokończeniem opery „Gracze”, zmarłego w 1975 r. D. Szostakowicza. Wykładał muzykę współczesną w wielu krajach (Austria, Niemcy, Szwajcaria, Francja, Wenezuela, Brazylia, ZSRR). Jego dorobek kompozytorski stanowią symfonie, koncerty solowe (skrzypce, flet, wiolonczela), utwory kameralne (m. in. 14 kwartetów smyczkowych), pieśni i dwie opery. 
Działał też w Związku Kompozytorów Polskich będąc członkiem, a następnie prezesem Zarządu Głównego. Ważny rozdział jego działalności stanowią prace muzykologiczne. Jest autorem licznych prac poświęconych kompozytorom muzyki współczesnej, m. innymi tłumaczonej na wiele języków monografii Dymitra Szostakowicza. Wespół z żoną napisał też dwutomową biografię Witolda Lutosławskiego.  Otrzymał wiele nagród i wyróżnień za swą twórczość kompozytorską. Jest autorem muzyki do filmu do filmu „Klakier”. Jego muzyka zastała też wykorzystana przez Zbigniewa Bochenka w dokumencie „Złoto Północy”.