Po śmierci Władysława Łokietka na tronie Polski zasiada Kazimierz.

Mirek i Patrycja postanawiają się pobrać, jednak naprzeciw im stają ich przyszli teściowie, którzy za wszelką cenę nie chcą dopuścić do ślubu.

Akcja rozgrywa się w małym miasteczku Szczelin. Życie mieszkańców koncentruje się wokół klubu sportowego Gamrat. Jego prezes - Janusz Wysocki (Sławomir Orzechowski) - nie potrafi podnieść na nogi podupadającego klubu. Wtedy sprawę w swoje ręce przejmuje wychowanek miejscowego domu dziecka - Adam Zalewski (Tomasz Karolak). To za jego sprawę budynek zaczyna odżywać. Mieszkańcy ufają mu, jednak nie wiedzą, że skrywa on swój sekret...

Zwykła i niezbyt bogata rodzina Nowików wygrywa w konkursie kostek bulionowych luksusowy apartament.

Film dokumentalny z elementami fabularnymi, którego bohaterem jest Jan Himilsbach (1931-1988) - kamieniarz, doker, marynarz, aktor, scenarzysta i pisarz. Himilsbach to postać kultowa, ale i tragiczna. Jego życie to z jednej strony zbiór wspaniałych anegdot, a z drugiej ciąg wydarzeń przytłaczających swoim ciężarem. Jako nieletni szuler trafił do poprawczaka, jako złodziej kolejowy do więzienia, a jako robotnik do kamieniołomu w kopalni "Boże Dary". Jego kolejne etapy życia wyznaczały na przemian lata alkoholizmu i abstynencji. Uwieczniony został zarówno w portretach pamięciowych Komendy Stołecznej Policji, jak i wspomnieniach osób sobie bliskich, przede wszystkim żony Barbary, którą "odwiedza w snach". W filmie wykorzystane zostały archiwalne nagrania wywiadów z Janem Himilsbachem, liczne fragmenty filmów z jego udziałem, piosenka "Szczęście, gdzie ty jesteś", do której napisał tekst, oraz autobiograficzne nowele z akcją rozgrywającą się w Mińsku Mazowieckim - "małej ojczyźnie" Jana Himilsbacha.

"Ślubu nie będzie..."- informuje zdenerwowany Tomek zgromadzoną w kościele rodzinę i przyjaciół z Zagórzyna. Tak rozpoczynają się perypetie mieszkańców podwarszawskiego miasteczka.

Magda i Adam Hryńczakowie zmagają się z uzależnieniem syna od narkotyków.

Hanka Ordonówna, aktorka, gwiazda kabaretowa i legenda dwudziestolecia międzywojennego. Jej piosenki wciąż cieszą się popularnością, śpiewa je już czwarte pokolenie. Film przedstawia jej życie od czasów dzieciństwa, aż do momentu, kiedy przeistoczyła się w olśniewającą gwiazdę oraz okres wojenny do ostatnich dni życia artystki z dala od ojczyzny. Ilustracją są zdjęcia, materiały archiwalne, oryginalne nagrania Ordonki. Hanka Ordonówna zmarła 25 września 1950 roku, została pochowana na cmentarzu polskim w Bejrucie. Od 12 maja 1990 roku jej prochy spoczywają na warszawskich Powązkach.

Pomimo różnicy wieku oraz doświadczenia życiowego Janka, Andrzeja i Jacka łączy wspólne miejsce zamieszkania na jednej z ulic Warszawy.

Film Andrzej Brzozowskiego otwierają ujęcia z londyńskiej katedry. W odprawianym w niej nabożeństwie uczestniczą dyplomaci polscy i brytyjscy oraz weterani Powietrznych Sił Zbrojnych. Podczas mszy poświęcona zostaje tablica upamiętniająca ich udział w Bitwie o Anglię i innych działaniach wojennych. „Pamiętajcie! Oni byli murem tak w nocy, jako i za dnia.” – głosi napis na tablicy. W ujęciach zamykających film dokumentaliści ukazują rzędy białych krzyży i orła umieszczonego na wysokim cokole. "Miłość żąda ofiary" to jednak nie tylko opowieść o tych, co zginęli, których poznać możemy dzięki zdjęciom i rysunkom, ale i o tych, którym niekiedy cudem udało się przeżyć. Do kamery wypowiadają się lotnicy, wspominając szkolenia oraz kolejne loty nad Wyspami i kontynentem, a także atmosferę w bazie wojskowej. Niemal każdej akcji towarzyszył strach, a po powrocie do bazy duma. Niektóre z opowieści mają charakter bardzo osobistych wyznań. Wielka historia, w którą wpisali się polscy lotnicy, łączy się w nich z historią prywatną – ze wspomnieniem przyjaźni i miłości, rozrywek. W dokumencie dominuje poetyka „gadających głów”, którą uzupełniają filmy i fotografie archiwalne. "Miłość żąda ofiary" to jeden z wielu dokumentów historycznych, które powstały u progu lat 90. Ich celem było uzupełnienie białych plam dziejów polskiego narodu – zdarzeń zakłamywanych lub przemilczanych w okresie Polski Ludowej.

Film opowiada historie o dwóch bliźniaczkach, które z początkiem lat 50-tych zostały zatrudnione w katowickim przedsiębiorstwie "Transbud", pracując przy rozładunku cegły. Niestety po dawnym zapale i marzeniach zostałe blade wspomnienie, a bieda i głód pozostały.

Syn kierowniczki kina "Jutrzenka" próbuje nie dopuścić do jego zamknięcia.

Pensjonariusze domu starców organizują ucieczkę. Ich tropem podąża kierownik.

Po wprowadzeniu podwyżek cen żywności, w Radomiu i Ursusie dochodzi do gwałtownych protestów.