W czwartej części serii "Kandasamys" teściowie udają się na Mauritius, by powitać nowo narodzonego wnuka. Na miejscu przeżywają liczne perypetie.

Czy to duchy, czy widma przeszłości nawiedzają ten piękny dom w willowej dzielnicy Kapsztadu? Ciszę wysprzątanych korytarzy i pokoi przerywają raz po raz przeszywające dźwięki. Odgłosy domowej harówki: naczyń dzwoniących w zlewie, wody bulgocącej w rurach, szczotki wściekle szorującej podłogę. Tak brzmią codzienne obowiązki Mavis, czarnej służącej u bogatej białej kobiety. Mavis od kilkudziesięciu lat sumiennie zajmuje się gospodarstwem. Gotuje, sprząta i wychowuje dzieci w domu, w którym zna każdy centymetr, ale nigdy nie czuła się w nim u siebie. Gdy na skutek rodzinnych perturbacji przyjeżdża jej własna córka z wnuczką, obie muszą pozostać niewidzialne. Mają nie hałasować, niczego nie dotykać, nie zaznaczać swojej obecności. Co zresztą nie jest bardzo trudne, bo Pani jest już tak wiekowa, że nie opuszcza swojego pokoju. Czy nie nadszedł czas, by oddać ją do domu opieki? – pyta mimochodem córka. Jednak wtedy, jak cierpko zauważa Mavis, sama pozbawi się dachu nad głową. Horror Jenny Cato Bass flirtuje z wątkami nadprzyrodzonymi, ale grozę odnajduje w dynamice społecznej, która dla wielu mieszkańców RPA jest normalna. Choć akcja toczy się kilkadziesiąt lat po upadku apartheidu, cień przeszłości jest ciągle obecny. I powraca niczym wyparta trauma w najbardziej nieoczekiwanych momentach.

Uwięziony w domu Randal  otrzymuje lornetkę, dzięki której ma kontakt ze światem zewnętrznym. Obserwując sąsiadów, staje się świadkiem zbrodni, co postanawia wykorzystać do swoich celów.

Zrealizowany w konwencji found footage, oryginalny miks czarnej komedii z science-fiction. Czworo przyjaciół – każde o innym pochodzeniu etnicznym – wyrusza w podróż po pustyni. Po spędzonej tam nocy okazuje się, że w magiczny sposób zamienili się ciałami. Początkowa panika szybko przeradza się we frustrację. Na jaw wychodzą głęboko skrywane uprzedzenia i niechęć do odmiennego koloru skóry czy płci. „High Fantasy” wyśmiewa równościowe idee „tęczowego narodu” i odsłania ich fasadowość. Wskazuje miejsca dyskomfortu i zadaje pytanie, czy możliwa jest przyjaźń między ludźmi, gdy społeczeństwo, w którym żyją, czyni ich nierównymi.