Pełna optymizmu, ale ponosząca same porażki Isabella wreszcie dostaje swoją szansę na udane życie, ale aby doprowadzić je do ładu, musi jeszcze pokonać swoje słabości.
Thomas jest człowiekiem, który ma wszystko: rodzinę, pozycję, pieniądze. Kiedy jego firma jest bliska podpisania najbardziej lukratywnego kontraktu w dziejach, jego życie zmienia się nie do poznania. Zostaje wciągnięty w brutalną rozgrywkę, z której może nie znaleźć wyjścia.
Bosse mieszka z wujostwem, do którego trafił z domu dziecka. Wuj nie zwraca na niego uwagi - tylko gdy chłopiec dostanie złą ocenę w szkole, wuj każe mu przepisywać zeszyt. Ciotka tylko zrzędzi - wg niej chłopiec zawsze robi coś źle. Pewnego dnia, pod wieczór wysyła go po sucharki. Po drodze chłopiec mija kiosk z owocami pani Lundin. Ta prosi go o wysłanie kartki pocztowej i w zamian daje mu jabłko. Po drodze chłopiec spostrzega, że jabłko staje się złote, podobnie jak tekst napisany przez panią Lundin na kartce. Mio nie wie, co o tym myśleć. Siada na ławce i znajduje obok niej butelkę zatkaną patykiem - w środku coś się rusza... Okazuje sie, że to wielki dżin, który mówi Bosse, że naprawdę nazywa się Mio i jest synem króla Krainy Dalekiej. Zabiera tam chłopca. Mio poznaje swojego ojca, nowego przyjaciela Jum-Juma i - co dla niego najbardziej zaskakujące - dostaje konia - Miramisa. Pewnego dnia dowiaduje się, że w sąsiedniej krainie mieszka rycerz Kato, który porywa dzieici z Krainy Dalekiej i zamienia je w ptaki. Ptaki te krążą nad czarnym jeziorem u stóp zamku Kato. Mio wyrusza z Jum-Jumem, by pokonać wroga. Z pomocą przyjaciela udaje mu się to. Wszystkie dzieci moga wrócić do domu - do Krainy Dalekiej.
Żyjący na wygnaniu w Sztokholmie niemiecki rewolucjonista i jego żona wciągają parę młodych ludzi w serię zawiłych emocjonalnych i psychologicznych intryg.
Trzy aktorki ruszają w trasę ze sztuką o kobietach i wojnie. Szybko zauważają, jak wiele wspólnego ma ich obecne życie z dramatem prezentowanym na scenie.