W przestronnym mieszkaniu niewielkiej kamienicy, w małym miasteczku, żyją dwie kobiety - matka i córka. Tworzą dwa różne, nieprzystawalne do siebie światy. Zofia przebywa także w innym czasie, całkowicie odseparowana od normalnego życia (w ogóle nie opuszcza mieszkania) - krąży między pięknymi przedmiotami i bibelotami. Gdy córka udaje się do pracy, wkłada elegancką suknię, perły, pije herbatę z kunsztownej porcelanowej filiżanki i czyta w oryginale Verlaine'a. Chroni swój świat, o którym wszyscy już zapomnieli. Córka Julia, którą pozostawił mąż (prawdopodobnie z powodu matki), jest farmaceutką, pracuje w aptece; jej czas odmierzany jest porą zbierania ziół. Utrzymuje kontakt tylko z kilkuletnim Darkiem, ucząc go rozpoznawania roślin. Chłopiec, wspinając się po jemiołę, spada z drzewa i łamie nogi, a ojciec Darka - w furii - bije dziewczynę. Julia przeżywa szok. Po odzyskaniu przytomności zapewnia matkę, że nigdy jej nie opuści (chociaż w chwilach buntu obiecywała to sobie i mężowi).