Ida Kamińska 

Ida Kamińska - córka aktorów Estery Racheli i Abrahama Izaaka Kamińskich, matka Ruth Turkow. Jako pierwsza aktorka z krajów komunistycznych została nominowana do Oscara.

Urodziła się 4 września 1899 roku w Odessie. W 1916 zakończyła edukację szkolną i zadebiutowała na deskach Teatru Żydowskiego prowadzonego przez jej rodziców. Później grywała m.in. w Teatrze Centralnym w Lesznie i Trupie Wileńskiej. Wraz z mężem Zygmuntem Turkowem prowadziła Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny w latach 1924-1928. Od 1931 do 1932 roku przebywała na występach w Belgii i Francji. W 1933 założyła własny zespół teatralny działający w Teatrze Nowości. Po wybuchu II wojny światowej schroniła się we Lwowie, gdzie kierowała Państwowym Teatrem Żydowskim. W 1941 roku Niemcy napadły na ZSRR i Ida Kamińska uciekła do ukraińskiego Równego, a potem do Frunze, stolicy Kirgistanu. Tam pracowała w miejscowej filharmonii i kilku innych radzieckich miastach.

Do Polski wróciła w 1947 roku. W latach 1949-1953 była dyrektorem państwowego teatru żydowskiego w Łodzi. Od 1953 do 1955 roku kierowała Dolnośląskim Teatrem Żydowskim we Wrocławiu. W 1955 objęła kierownictwo w teatrze prowadzonym niegdyś przez jej rodziców - Teatrze Żydowskim im. Estery Racheli Kamińskiej w Warszawie. W latach 1956-1960 Kamińska odbywała tournée po Europie, obu Amerykach, Australii i Izraelu. W 1968 roku wyjechała do USA w związku z wydarzeniami marcowymi i nasilającym się antysemityzmem. W Stanach usiłowała założyć Yiddish Theater, ale jej plany spełzły na niczym.

Kamińska występowała nie tylko w teatrze, ale także w filmach. Zagrała m.in. w "Bezdomnych" i obrazie "Mój anioł stróż", jednak najważniejsze dzieło z udziałem Idy to czechosłowacki "Sklep przy głównej ulicy" w reżyserii Jána Kadára. Aktorka wcieliła się tam w postać żydowskiej sklepikarki Rozalii Lautmann. Za swoją rolę była nominowana do Oscara w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa, jednak przegrała z Elizabeth Taylor.

Ida dwukrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszym mężem był Zygmunt Turkow, z którym doczekała się córki Ruth. Drugim małżonkiem został Marian Melman i z tego związku narodził się syn Wiktor.

Kamińska zagrała w swoim życiu 124 role teatralne, wyreżyserowała 65 spektakli, napisała dwa dramaty ("Ongiś był król" i "Zasypać bunkry"), a także dwie książki: "Nie brakuje mi niczego oprócz pracy" i swoją biografię "Moje życie, mój teatr". Ponadto przetłumaczyła na język jidysz 58 sztuk.

Aktorka zmarła na atak serca 21 maja 1980 roku, gdy miała 80 lat. Pochowano ją w Mount Hebron Cemetery w Nowym Jorku.