Bogdan wraca z szóstym sezonem jak król powiatu, ale dalej gra na tym swoim legendarnym trzydzieści procent mocy, czyli niby jedzie, a jednak coś w silniku klekocze. Serial? Dobry. Może nie wybitny, ale taki, że siadasz, oglądasz i mówisz: „No, panie kochany, to jest to, czego mój mózg potrzebuje po ciężkim dniu, żeby nie eksplodować”. Ogólnie, klimat pierwsza klasa. Absurd jak u Walaszka, dialogi jakby pisał je ktoś po dwóch flaszkach i to wszystko podlane lekkim sosem patologicznego uroku. Polecam każdemu, kto lubi, kiedy rzeczywistość trochę udaje, że nie istnieje.
czytaj dalej
