Cóż, przyznam, że jest słabo. Pierwszy sezon zawiesił poprzeczkę wyjątkowo wysoko, jak na współczesne seriale. Niestety, drugi to już tylko oszczędniejsza wersja bez intelektualnego zaangażowania. Słaba reżyseria, słabe aktorstwo, słaba scenografia. Co najwyżej kilka lokalizacji akcji, w porównaniu z sezonem pierwszym, to w ogóle ubogość. Wprowadzony ni stąd, ni z owąd bajeczny wątek zamiany ciał i jakieś od starworsowe rzucanie wiązkami energii pozbawiło całość wagi intelektualnej i tego poczucia, że chodzi o SF, a nie baję. Generalnie, to chyba miała być niewyszukana rozrywka, czego zapowiedzią był akt seksualny z robotem. Odniosłem wrażenie, że nawet wiodące role, jak Imperator Dzień, Seldon, ta księżniczka, zostały napisane na kolanie, aby tyle co były. Natomiast wprowadzono dodatkowe postacie, które nic a to nic nie wniosły. General - w czym on niby był taki wyjątkowy? A koleś-spec od zamiany ciał? Para nawiedzonych zakonników - przecież tu aż trudno było słuchać tych komunałów. A najciekawszy, demoniczny wręcz wątek Demerzel został zupełnie zepchnięty na bok, aby zamknął sezon w jakieś ramy i tyle. Sądząc ze sposobu zamknięcia finałowego odcinka, takie powtórzone w kilku lokalizacjach wielkie „do widzenia”, nie wróżę tu kontynuacji. A szkoda. Ten serial był opowieścią, a nie grupową psychoterapią w stylu MCU, StWa, czy dojrzewającej Diuny.