Zabawy z kamerą sprawiły że gra ewoluowała do filmowego klimatu. Ten zabieg został rozpoczęty już w trzeciej odsłonie - Chaos Theory. Kamera powolutku pływa za bohaterem umożliwiając lepsze widzenie tego co przed nami lub za rogiem. Zakradając się do wroga od tyłu napięcie wokół chwili narasta, kamera sytuuje się lekko z boku postaci dając iście filmowe ujęcie, w głośnikach zaczyna nam przygrywać pełna napięcia nuta, a nasza postać wyjmuje nóż i napręża wszystkie mięśnie - chwila prawdy nadchodzi - zaczynamy się stresować - podniosą alarm czy nie?
Jednym słowem - klimat!

Niezłe scenki, długie dialogi, ciekawe postacie. Double agent to świat wywrócony do góry nogami, to zerwanie ze schematem poprzedniej części. Balansowanie na granicy dobra i zła jest ciekawym pomysłem, to pozorne odjęcie liniowości. Jednakże odjęcie ważnych elementów gry sprawia że stała się ona INNA (czytaj. gorsza)
Brak wskaźnika cienia, brak wskaźnika głośności. Połowa gry toczy się w dzień zamiast w nocy.
============================================================ ====
Mi się nie podobała, zasługuje na średnią ocenę.