Film hiszpański jest filmem niezwykłym.
Nie jestem znawcą horrorów stąd może moje tak dobre zdanie o tym niezwykłym filmie.
Kino znów o jedną tysięczną cala ewaluowało. Skorzystało znów z kilku wypróbowanych wcześnie metod, ale nadało im nowy kształt w tym trochę ponadgodzinnym filmie. Oczywiście nie jest to dzieło merytorycznie wybitne. Wątpię też, by stało się kultowe jak "Blair Witch Project", czy niektóre filmy japońskie, do których „Rec” czasem jest porównywane. Filmowi zarzuca się nieskładność i brak porządku. Nieprawda. Ten film jest uporządkowany doskonale. Trzeba być jednak bardzo uważnym widzem, potrafiącym rozdzielić uwagę na czytanie dialogów, dźwięk i to, co widzi kamera.
Bo to chyba właśnie obraz kamery filmowej jest prawdziwym bohaterem tego filmu. Fabuła jest przecież prosta jak drut, aktorzy muszą się tylko udzielać w "byciu naturalnym", oświetlenie (także brawa za światło!), lub jego brak, dźwięki zwykłych przedmiotów, echo korytarzy i hallu, sama kamienica...
Film dla mnie jest kolażem tego, co już było. Ale jest też świeży i w dobie hosteli, pił, czy innych szkodliwych pierduł on dla mnie zaświecił wczoraj na razie najjaśniej patrząc na kilka ostatnich lat.
I on jest też szkodliwy najbardziej...