Weteran z Wietnamu podróżuje przez Stany z bagażem w postaci trumny ze zwłokami przyjaciela...
Dramat, niektórzy powiedzieliby może nawet: "psychologiczny". Praktycznie cała akcja rozgrywa się w pociągu dalekobieżnym jadącym na Wschodnie Wybrzeże. Pierwsze skrzypce gra tutaj Dennis Hopper, który wciela się w postać wyalienowanego wojaka. Jego bohater prowadzi swobodne rozmowy o niczym ze współpasażerami, romansuje z młodą studentką, sam jednak zdaje się wcale nie czuć swobodnie, gdzieś tam wciąż tkwi w nim wojna, a trauma wybuchnie w zaskakującym finale.
Pod względem narracyjnym, "Tracks" nosi wyraźne znamiona kina buntowników przełomu lat 60. i 70., tzw. "Nowego Hollywood". "Rwany" tok, improwizowane dialogi, uwypuklony banał - znajdziemy tutaj wszystkie "postulaty" pokolenia filmowców, które zmieniło amerykańskie kino za sprawą takich dzieł, jak "Easy Rider", "Absolwent" czy "Nocny kowboj". Henry Jaglom, który pojawiał się zarówno przed, jak i za kamerą, należał do tej samej paczki, co Jack Nicholson, Peter Fonda czy Hopper właśnie i w jego dziele wyraźnie widoczne jest pokłosie eksperymentalnego charakteru twórczości kolegów. Problem w tym, że w tym przypadku owa specyficzna maniera wydaje się być już mocno zwietrzała (warto wspomnieć, że w bardzo podobnym tonie utrzymany był pretensjonalny zgoła debiut reżyserski Nicholsona, "Drive, He Said").
Fabuła "Tracks" bezustannie zdaje się zmierzać donikąd, a efektowne skądinąd zakończenie nie przekonuje głównie ze względu na fakt, iż nie położono pod nie uprzednio stosownych fundamentów w postaci przekonującej warstwy psychologicznej. Bohater Hoppera miota się, doświadcza onirycznych wizji na styku świata realnego i pokrętnej fantazji, nie wiadomo jednak, co tak naprawdę rozgrywa się w jego wnętrzu. Jaglom każe widzowi zgadywać. Tymczasem pomysły ciekawe, sceny intrygujące, giną w bełkotliwej zalewie. Zagubienie powracających do domu z wietnamskiej wojny żołnierzy uda się w pełni przekonująco ukazać dopiero Michaelowi Cimino w "Łowcy jeleni", Jaglom wciąż operuje ogólnikami, a warsztatu starcza mu zaledwie na ćwiczenie z formy.