Kilka osób polubiło posta, czuję się zobowiązany kontynuować. Wszystkie informacje jakie wrzucę są łatwo dostępne w necie, niemniej trzeba poświęcić ciut czasu, żeby to zebrać do kupy. Większość informacji pochodzi od wypowiedzi twórców, jak wiadomo nieco skonfliktowanych, więc zapewne wypadałoby brać na to drobną poprawkę.
Warto zajrzeć na imdb, trivia są tam bardzo obszerne.

Warto zacząć od początku, czyli od komiksu: http://arptrivedi.org/pdf-blue-is-the-warmest-color-download/ - wersja anglojęzyczna. Angielska wersja tytułu filmu jest właśnie dosłownym tłumaczeniem tytułu komiksu. Fabuła filmu znacząco odbiega od komiksu, ale wiele scen jest dokładnym odzwierciedleniem komiksu, np. pierwsze spotkanie Adele i Emmy na ulicy. Ze względu na różne plotki Julie Maroh, autorka komiksu po zdobyciu przez film Palmy wydała oświadczenie: http://sd-4.archive-host.com/membres/up/204771422545612119/Adele_blue.pdf - wyjaśnia w nim swoje motywy w związku z komiksem. Pisze, że od początku nie chciała brać udziału w tworzeniu filmu, który jest osobnym dziełem reżysera. Mimo obaw odnalazła w filmie swój komiks. Chwali film jako wielkie dzieło sztuki, ma tylko jedno istotne zastrzeżenie. Chodzi o sceny seksu, które są według niej "brutalne, przesadzone i chirurgicznie zimne" i że jako lesbijka w ogóle się w nich nie odnajduje. Rzeczywiście można znaleźć wiele opinii, że ten film to "male gaze" - męskie spojrzenie na lesbijki. Faktem jest, że aktorki nie są lesbijkami i reżyser raczej nie konsultował się w tym kierunku, bo by się tym bronił przed zarzutami. Na koniec w oświadczeniu Julie Maroh mimo przeciwnej deklaracji wyraziła odrobinę goryczy, że reżyser nie wspomniał o niej w Cannes, kazał na siebie czekać, nie informował o produkcji filmu, nie odpowiadał na wiadomości przez cały czas od 2011 roku. Niemniej dyskretnie jej podziękował na koniec. Jeszcze w kwestii rozbieżności fabuły. Po filmie "Unik" Kechiche zamierzał nakręcić film dziejący się w środowisku nauczycieli. Przez lata nic z tego nie wychodziło, w końcu postanowił zawrzeć wątki szkolno-przedszkolne w "Życiu Adeli", których w komiksie nie ma. No i zasadniczo inne zakończenie wynikające zapewne z zamiaru kontynuacji historii, która po wszystkich wydarzeniach niestety nie nastąpi.

Największa gównoburza zaczęła się po wywiadzie aktorek dla The Daily Beast: https://www.thedailybeast.com/the-stars-of-blue-is-the-warmest-color-on-the-rive ting-lesbian-love-story
Z tego artykułu pochodzi połowa trivii na imdb, tak w skrócie:
- Lea wyjaśnia, że w Europie reżyser ma całą władzę i aktor po podpisaniu kontraktu jest w pułapce
- reżyser żądał ślepego zaufania, dawał tylko ogólne wskazówki i kręcił masę dubli, Lea twierdzi, że nie wiedział zawczasu czego chce i dopiero oglądając efekt na planie decydował, że to jest to
- dziewczyny wcześniej spotkały się tylko raz, krótko na próbie kamerowej, na dobre spotkały sie dopiero podczas kręcenia sceny snu Adele, było tylko "Hello" i akcja, odgrywanie scen seksu w tej sytuacji było dla nich niekomfortowe
- Adele czuła się niekomfortowo oglądając z rodziną film w Cannes
- kręcenie środkowej sceny seksu zajęło 10 dni
- standardowo sceny seksu mają szczegółową choreografię, przerwy między ujęciami, wszelkie zabezpieczenia, przez co są aseksualne i komfortowe dla aktorów, tutaj były długie, wyczerpujące ujęcia na trzy kamery, jedynym zabezpieczeniem były "fake pussies", czyli silikonowe odlewy ich prawdziwych cipek nałożone gdzie trzeba
- aktorki zostały dobrymi przyjaciółkami
- zdjęcia trwały pięć i pół miesiąca zamiast planowanych dwóch
- film był kręcony chronologicznie, co jak twierdzi Adele było widoczne na ich twarzach pod koniec filmu
- scenę na przejściu dla pieszych kręcono cały dzień, ponad 100 dubli, Lea twierdzi, że pod koniec była tak zmęczona, że mijając Adele uśmiechnęła się do niej, co spowodowało wybuch wściekłości reżysera, który rozbił monitor, na którym obserwował scenę
- pytanie: czy kręcenie filmu było przyjemne? Lea - straszne, Adele - Kechiche jest wymagającym geniuszem, to dobra nauka
- pytanie: będziecie jeszcze pracować z Kechiche? Lea - nigdy, Adele - nie sądzę
- scenie kłótni podczas rozstania Lea musiała naprawdę uderzyć Adele
- gdy Lea pchnęła Adele na szklane drzwi ta się skaleczyła i krwawiła, ale reżyser kazał filmować dalej

Tutaj: https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/films/features/blue-is-the-warm est-colour-actresses-on-their-lesbian-sex-scenes-we-felt-like-prostitutes-885690 9.html jest jeszcze ostrzej, Lea - "czułam się jak prostytutka" - to troche wyrwane z kontekstu, ale słowa poszły w świat. Ciekawe jest, co mówi Adele: Kechiche żąda we wszystkim realizmu, palimy prawdziwe papierosy, pijemy prawdziwe piwo, co spowodowało między innymi, że aktor grający ojczyma Emmy podczas filmowania kolacji był naprawdę pijany.

Wywiad dla Daily Beast miał poważne konsekwencje, bardzo oburzył Kechiche'a, który nawet rozważał kroki prawne przeciw Seydoux i twierdził, że żałuje, że film sie ukazał. Później mu trochę przeszło, Adele Exarchopoulos też się nieco zdystansowała od ostrej wymowy wywiadu. Za tym wszystkim przypuszczalnie kryją się inne sprawy. Trzeba pamiętać, że Lea Seydoux jest wnuczką Jerome Seydoux - prezesa Pathe Cinema, jednej z najważniejszych szych we francuskim przemyśle filmowym a jej wuj jest prezesem Gaumont. Dotąd Kechiche nie zatrudniał gwiazd, ale do tej roli szukał kogoś z wyższych sfer, żeby podkreślić różnice społeczne dzielące bohaterki. Kechiche twierdzi, że Seydoux źle sobie radziła z rolą i że po 20 dniach zdjęć był zdecydowany zastąpić ją Sarą Forestier lub Mélanie Thierry ( http://www.france24.com/en/20130926-blue-warmest-color-abdellatif-kechiche-lea-s eydoux-adele-exarchopoulos-lesbian-sex ), ale w końcu to nie nastąpiło. Było jeszcze wiele żali na system, klasowość itd. itp., artykułów na ten temat są dziesiątki. Do teraz reżyser ma problemy, wystawił na aukcję swoją Palmę ( https://www.hollywoodreporter.com/news/director-abdellatif-kechiche-why-im-selli ng-my-palme-dor-1014637 ) żeby sfinansować najnowszy film.

Cdn.

Kontynuując powyższe jest jeszcze dziwna i bezprecedensowa sprawa opisana w zalinkowanym artykule Hollywood Reporter. Wtedy jedyny raz w historii Złota Palma została podzielona/pomnożona na trzy osoby, oprócz reżysera dostały ją też aktorki. W artykule Kechiche wypowiada się, że nie ma problemu ze sprzedażą trofeum i nie ma zamiaru konsultować się w tej sprawie z organizatorami festiwalu, przeciwnie, pozbycie się nagrody będzie ulgą. Twierdzi, że to szef festiwalu - Gilles Jacob powinien się wytłumaczyć z "sekretnej" ceremonii wręczenia Palm aktorkom, w której wypowiedział się, że aktorki w pewnym stopniu też reżyserowały film, co dla Kechiche jest wysoce obraźliwe. Dlaczego Kechiche nie został zaproszony? Czy szef festiwalu może tak sobie rozdawać Pamy po uważaniu? Jeśli tak, to dlaczego bracia Dardenne dostali tylko jedną? O co tu chodzi?
Trochę to gorzkie.
BTW, Kechiche przywołuje tu braci Dardenne, których bardzo ceni i którzy go bardzo inspirują. Jeśli podobają się wam filmy Kechiche, to gorąco polecam też braci Dardenne, wiele ich łączy, sposób filmowania, brak muzyki, miliony dubli, wyciskanie z aktorów maksimum, itd. - super filmy.

Bardzo ciekawy jest ten: https://www.theguardian.com/film/2013/oct/27/abdellatif-kechiche-interview-blue- warmest artykuł, wywiad a właściwie relacja autora ze spotkań z reżyserem zatytułowany: "Czy muszę być kobietą żeby mówić o miłości między kobietami?", który to tytuł wyraźnie odnosi się do zarzutów o "male gaze".
Super ciekawa sprawa (gdzie indziej też widziałem to info) jest pod koniec artykułu: "Kechiche isn't finished with Blue Is…, and plans to release a version 40 minutes longer.". No to byłoby super. Na pewno miałaby się znaleźć tam nakręcona scena (jest w komiksie), w której rodzice Adele nakrywają ją in flagranti z Emmą w łóżku i w efekcie wyrzucają ją z domu. W aktualnej wersji jest tu fabularna dziura. Niestety te informacje są sprzed pięciu lat, jeśli do teraz nic się z tym nie wydarzyło, to pewnie nic z tego nie będzie.
Parę ciekawostek z tego artykułu w skrócie:
- sceny seksu były robione jak obrazy lub rzeźby, pięknie i starannie oświetlone z choreografią (trochę sprzeczne z wypowiedziami aktorek)
- nie rozumie zarzutów o "male gaze", według niego to po prostu film o miłości, absolutnej i kosmicznej
- to ciekawe - Kechiche jest znany z realizmu, ale nie chce, żeby jego filmy były "jak" w życiu, tylko żeby "były" życiem, to powoduje, że każe aktorom robić wszystko naprawdę, jak jedzą (w jego filmach ciągle jedzą), to mają najpierw być naprawdę głodni i potem naprawdę jeść, co z kolei powoduje, że może zrobić tylko dwa duble scen jedzenia na dzień, co z kolei powoduje wydłużenie zdjęć i narzekania ekipy
- nie używa tradycyjnych "akcja" i "cięcie", tylko po prostu gra cały czas na kilka kamer, czasem bez wiedzy aktorów, ale
- dementuje powielaną wielokrotnie informację jakoby nakręcił 800 lub 750 godzin materiału, było tego trzy razy mniej, około 250 godzin, co i tak jest ogromnie dużo jak twierdzi
- odpiera zarzuty o niezdecydowanie i despotyzm, mógł czasem unieść głos, ale nigdy bez poszanowania kogokolwiek
- długo przygotowuje się z aktorami przed zdjęciami, głównie poprzez rozmowy (jak chciał zatem zastąpić Leę w trakcie zdjęć? Chyba, że z inymi też pracował zawczasu)
- przesłuchał mnóstwo kandydatek do roli Adele, wybrał Exarchopoulos po tym jak zobaczył jak je tartę cytrynową
- bohaterka miała mieć na imię Clementine, jak w komiksie, ale w trakcie prób, gdy używali jej własnego imienia reżyser zdecydował, że będzie się nazywała Adele, Lea Seydoux zatrzegła, że jej bohaterka nie może się nazywać Lea (to info skądinąd)
- reżyser nazywa narzekania aktorów na trudy "nieprzyzwoite", są wysoko wynagradzanymi wybrańcami korzystającymi ze sławy i wielu przywilejów, ich praca jest ciekawa i wzbogacająca w przeciwieństwie do robotnika, który wyczerpany po pracy marzy tylko o jedzeniu i spaniu
- wie, że w Tunezji, mimo że jest tam bardzo ceniony, jego film nie będzie wyświetlany, ale mówi, że to nie problem, młodzi i tak film zobaczą jak go sobie ściągną :)
- w tytule są rozdziały 1 i 2, czy będą 3 i 4? Reżyser zaprzecza, jest bardzo zdenerwowany, że Lea Seydoux nie chce z nim pracować, chociaż dla niego praca z nią była marzeniem, potem na poważnie dodaje, że to dobrze, że ona to powiedziała (autor artykułu wyraża tu lekką konfuzję nie mogąc stwierdzić kiedy reżyser wyraża ironię)
- narzeka na zmasowaną kampanię prasową przeciw niemu kierowaną przez szefa działu kultury Le Monde, która gdyby nie Palma zniszczyła by go.

Cd(może)n.

doceniam wnikliwość

A dziękuję, takie detektywowanie, to przyjemne zajęcie. No i skoczyłbym do Lille posiedzieć pod platanem i napić się Bulldoga w Fifi's Wine Bar :)

Bardzo ciekawe info, super że zebrałeś to "do kupy" w tak przystępny sposób :)

O, dzięki za przypomnienie, muszę sobie znowu puścić ten film.

Wielkie dzięki, mieszkałam w Lille, wiec fajnie mi się to czyta. Mogę powspominać.