Pomysł obejrzeniu tego filmu po latach nie dawał mi spokoju od kilku dni, jednak ambiwalentne podejście skutecznie ograniczało ta inicjatywę wczoraj wieczorem zdecydowałem się jednak podjac ryzyko, nawet za cenę zweryfikowanią mojej oceny z przed lat..
Niemogę napisać, że film był dla mnie tak perfekcyjny jak osiem lat temu, niemogę również napisać, iż moja ocena będzie obiektywna, ponieważ słodka, urocza, przepięknie i intrygująco zamyslona w swym idealnym świecie Mia całkowicie zaburzyła klarowność mojego spojrzenia.
Ing mimo swoich niedociągnięć technicznych, nierzadko infantylnego Koreańskiego humory, który często dla Europejczyków nie jest tak zabawny i zrozumiały jak pierwotnie zakładano, mimo tych drobnych wad film ten bardzo ciekawie przedstawia relacje wiązane między trójka głównych bohaterów.
Smutek, śmiech miłość, zrozumienie, niedosyt to perfekcyjna kombinacja uczuć, którymi Koreańskiego kino dramatyczne urzeklo mnie wiele lat temu i wszystko to znajdziecie według mnie w jednym z najlepszych filmów tego gatunku jaki udało mi się obejrzeć .