1917 to film wyprany z kinowych emocji. Nie jest to szeregowiec Ryan czy Furia. Nie ma tu więc patosu, poświęcenia, męstwa, walki do upadłego, braterstwa broni. Główny bohater ma jedynie przeżyć by dostarczyć list. Nie ma tu jednak skrajnych emocji, wynikających z brutalizmu wojny. Owszem, zdarzają się ładne detale z pola walki (i tu brawa), czy gra świateł ale robią wrażenie raczej artystyczne i na krótko. Ciągła ucieczka jest taka zwyczajna. Nie odczułem zagrożenia, pomimo dobranej muzyki. Chyba grała za długo. Nagłe dźwięki nie straszyły mnie bo ich prawie nie ma. Krótko mówiąc brakowało mi ciągłej wartkiej akcji i budowania klimatu wojny, lub piękna krajobrazów i jakiegoś poczucia malostkowosci jednostki czy psychologicznego zamykania się w sobie. Na oko jest 6 kluczowych zdarzeń przeplatanych dialogami. Takich średnich przygód. Moim zdaniem, film jest dość przeciętny. Tak jakby po za realizatorem obrazów reszta ekipy filmowej potraktowała ulgowo. A szkoda.