Na tym filmie naprawdę można się dobrze bawić. Wystarczy przyjąć do wiadomości niektóre pewniki dotyczące filmów katastroficznych.
1) Tylko Amerykanie mogą uratować świat (choć przy pomocy innych narodów)
2) Prezydent to zawsze wzór cnót, ale w jego otoczeniu musi się znaleźć czarny charakter.
3) Wskaźnik patosu jest wprost proporcjonalny do ilości zniszczeń (i zazwyczaj już w połowie filmu wychodzi poza skalę)
4) Wszyscy mogą zginąć, ale nie... pies (patrz: Góra Dantego, Dzień Niepodległości i ww.)

Macie pomysł na inne obowiązkowe punkty filmów katastroficznych.



PS. A teraz już bez ironii: film efekciarski, ale warto iść do kina. Na małym ekranie to nie to samo. Ja bawiłem się świetnie, mimo kaszlących i kichających wokół widzów. Ach ta jesień.