Jane (Katherine Heigl) ma za sobą niejeden ślub ? już 27 razy była druhną! W jej szafie wisi tyleż fantazyjnych sukienek. Ale cóż z tego, skoro nic nie wskazuje na to, by sama miała zostać panną młodą. Co prawda kocha się potajemnie w swoim szefie George?u (Edward Burns), ale jego serce zdobywa młodsza siostra Jane, Tess (Malin Akerman). Jane, choć zawsze przede wszystkim troszczyła się o innych, teraz wreszcie postanawia zadbać o siebie. Traf chce, że na jej drodze staje cyniczny dziennikarz Kevin (James Marsden), pisujący złośliwe sprawozdania z nowojorskich ślubów. Wydaje się, że nie może być bardziej niedobranej pary?
Zaczęło się od ?Wpadki?
Producent Jonathan Glickman, po obejrzeniu ?Wpadki? Judda Apatowa, gdzie główną kobiecą rolę grała Heigl, doszedł do wniosku, że właśnie narodziła się gwiazda. Rzecz jasna, Heigl brylowała już wcześniej w bardzo popularnym serialu ?Chirurdzy?, a za rolę doktor ?Izzie? Stevens zdobyła w zeszłym roku nagrodę Emmy. Jednak zdaniem Glickmana, dopiero jej występ w komedii Apatowa stworzył nową jakość. Zachwyciła mnie jej świeżość i energia. Bardzo chcieliśmy pozyskać Katherine do naszego nowego projektu. I udało się! ? wspominał wielce rozradowany producent. Kluczem do osobowości Jane jest moim zdaniem to, że jak wielu innych ludzi, po prostu lubi robić coś, w czym czuje się dobra ? tłumaczyła aktorka. ? Ona kocha być druhną. Ale w pewnym momencie zdaje sobie sprawę, że stała się postacią drugoplanową w swoim własnym życiu. I tak też wszyscy ją traktują. Aktorka uważała, że w scenariuszu postać została narysowana wiarygodnie i zdecydowaną kreską, co ułatwiło jej podjęcie decyzji o przyjęciu roli. Moja bohaterka jest zabawna i ma wielki wdzięk, choć rzecz jasna, także spore kłopoty z samą sobą. Byłam zdania, że to wymarzona postać komediowa. Rodzaj humoru zawarty w tekście bardzo mi odpowiadał. Oryginalny scenariusz wyszedł spod pióra Aline Brosh McKenny, która zdobyła wielkie uznanie adaptacją powieści ?Diabeł ubiera się u Prady?. Scenarzystka tak tłumaczyła swe intencje: Według mnie jest to opowieść o dojrzewaniu, które zostało niejako odłożone, zawieszone. Jane jako druhna przedłuża stan zawieszenia, może nieświadomie umyka przed dojrzałością. Ale ta ucieczka musi się przecież kiedyś skończyć. McKenna zdradziła, że postać opisana w scenariuszu ma pierwowzór w rzeczywistości. To jedna z jej przyjaciółek, której personaliów rzecz jasna nie chciała ujawnić. Ta moja przyjaciółka była rzeczywiście niezliczoną ilość razy druhną, a gościła na około stu weselach. Obserwowałam ją i zastanawiałam się, cóż to może być za rodzaj osobowości, że tak często i chętnie ją zapraszają. Oczywiście okazało się, że była osobą bardzo bezpośrednią i towarzyską, miała ogromną łatwość nawiązywania kontaktów i różnorakich więzi. Ale brak było w jej życiu związków, które byłyby głęboko osobiste.
Reżyserować w tanecznym rytmie
Za kamerą jako reżyserka stanęła Anne Fletcher, znana i ceniona hollywoodzka choreografka, która pracowała między innymi przy takich filmach, jak ?Czterdziestoletni prawiczek? czy ?Walk Hard: The Dewey Cox Story? oraz z sukcesem wyreżyserowała znane i u nas muzyczne widowisko ?Step Up ? Taniec zmysłów? (?The Step Up?, 2006). Zaintrygował ją pełen werwy scenariusz. Aline ma rzadką zdolność pisania szybkich, opartych na dynamicznym rytmie i wielce dowcipnych dialogów. Przy tym brzmią one tak, iż jesteśmy przekonani, że jak najbardziej mogliby je wypowiadać ludzie w prawdziwym życiu ? wychwalała swą współpracowniczkę Fletcher. ? W dodatku mocno identyfikowałam się z bohaterką, bo wydaje mi się, że mam podobny charakter. Przezywają mnie ?mama?, ponieważ troszczę się o innych i chyba nieraz w tej trosce przesadzam. Myślę zresztą, że błąd, jaki popełnia Jane, jest udziałem wielu kobiet. Zgadzał się z nią Glickman. Postać Jane była naszym zdaniem naprawdę zabawnym, intrygującym charakterem. Oto dziewczyna, którą wszyscy kochają, ale która nigdy nie miała chłopaka ? tłumaczył. Początkowo scenariusz opowiadał o dwóch przyjaciółkach rywalizujących o względy tego samego mężczyzny, ale z czasem przyjaciółka zamieniła się w młodszą siostrę, a wątki dotyczące życia rodzinnego zdecydowanie rozbudowano. Naszym zamiarem było, by film nie stał się jeszcze jedną historią walki o ukochanego, ale raczej opowieścią (cały czas rzecz jasna komediową) o wewnętrznej podróży bohaterki i ważnych przemianach w jej mentalności ? wyjaśniała scenarzystka. Glickman mówił wręcz, że film miał mieć niemal ?naturalistyczny charakter?, mając na myśli precyzję obserwacji społecznej i psychologicznej. Chcieliśmy oddać zwariowaną atmosferę wesel, ale jednocześnie stworzyć romantyczną komedię z naprawdę wiarygodnymi psychologicznie postaciami ? komentował producent.
Kobiecy sojusz
Zarówno scenarzystka, jak i reżyserka zarzekały się, że praca z Heigl to czysta przyjemność. Katie ma moim zdaniem niezwykły dar. Potrafi znaleźć złoty środek pomiędzy czysto fizycznymi aspektami grania komedii a oddaniem złożoności i wrażliwości postaci ? mówiła Fletcher. Potrafiła wyeksponować zarówno urodę swej bohaterki, zabawne aspekty jej osobowości, jak i wzruszające poczucie osamotnienia ? dodawała ze swej strony scenarzystka. Podobno na planie panowała atmosfera wzajemnego zrozumienia i dobrej zabawy, a scenarzystka, reżyserka i ich gwiazda po wielekroć dyskutowały ewentualne nowe pomysły i poprawki w scenariuszu i dialogach.
Kłopotliwa siostra i kłopotliwi faceci
Obok Jane bardzo ważną postacią w filmie jest jej młodsza siostra Tess. Kłopot Jane z Tess polega na tym, że jako starsza siostra zawsze cierpliwie naprawiała jej błędy i tuszowała gafy czy pomyłki ? tłumaczyła Heigl. ? Obydwie naprawdę bardzo się kochają, lecz z wiekiem taki układ przysparza obu kobietom wielu kłopotów. Do roli Tess wybrano Malin Akerman, którą niedawno oglądaliśmy w brawurowej roli koszmarnej (pod każdym względem oprócz urody) żony Bena Stillera w komedii ?Dziewczyna moich koszmarów?. Myślę, że Tess to przykład typowej młodszej siostry ? komentowała aktorka. ? Od lat jest w jakimś sensie w cieniu Jane, a jednocześnie doskonale wie, jak nią manipulować, by osiągnąć swoje cele. W dodatku trochę wariuje, gdy postanawia koniecznie wydać się za mąż. A trzeba pamiętać, że los samotnej siostry jest dla niej ważnym ostrzeżeniem. W głębi duszy to jednak racjonalna osoba, kochająca rodzinę, w tym i Jane. Catherine Marie Thomas tłumaczyła, jak poprzez kostiumy oddała charaktery bohaterek. Jane jest śliczna, ale nigdy zbyt efektowna. Tess przeciwnie, lubi mocne efekty, uwielbia zwracać na siebie uwagę. W scenie spotkania z Georgem, gdy serce Jane zostaje złamane, wszystkie kobiety oprócz Tess ubrane są w stonowane, ciemne suknie. Tess błyszczy wyzywającą żółcią w swej króciutkiej sukience bez pleców. Biedna Jane nie ma z nią szans ? wiadomo, na kogo będzie patrzył George. Heigl początkowo obawiała się, że widzowie nie bardzo uwierzą, że mają do czynienia z siostrami. Wydawało mi się, że ja i Malin bardzo różnimy się od siebie pod względem urody i stylu bycia. Ale potem postanowiłyśmy obdarzyć nasze bohaterki zbliżonymi manieryzmami, podobnymi zachowaniami. Przećwiczyłyśmy nasze pomysły i okazało się, że świetnie zadziałały. Gdy udawałyśmy się na zdjęcia do Providence, czwórka czy piątka ludzi spytała nas, czy jesteśmy siostrami. To znaczy, że sprawiłyśmy się nieźle ? opowiadała. W roli Kevina, który prowadzi rubrykę sprawozdań ze ślubów w fikcyjnej gazecie ?New York Journal?, wykpiwającą sarkastycznie małżeńskie rytuały, Fletcher postanowiła obsadzić Jamesa Marsdena. Poznała go dobrze i polubiła podczas pracy nad ?Lakierem do włosów?, gdzie występował jako Corny Collins, a ona była odpowiedzialna za choreografię i pracowała jako reżyser drugiej ekipy. Musiał sprostać Heigl w klasycznej dla tego typu filmów damsko-męskiej sytuacji. To zrozumiałe, dlaczego początkowo Jane odrzuca Kevina. Wydaje się jej cyniczny, arogancki, nieustannie ironiczny, no ale jednocześnie jest także pełen uroku, dowcipny, bardzo zabawny ? opowiadała Fletcher. McKenna dodawała: Wiele ich łączy, mają podobny zmysł obserwacji, z tym że zmysł mężczyzny jest bardziej wyostrzony, bo niejako profesjonalny. Marsden przyjął rolę z radością. To miła odmiana ? komentował. ? Zwykle gram facetów, którzy nie mają szczęścia w miłości. Albo borykają się z różnymi kłopotami, które uniemożliwiają im uczucie, albo są złymi facetami. Tym razem mam poważną szansę zdobyć dziewczynę. Oby się udało! Ed Burns (?Ta jedyna?, ?Przekręt doskonały?) gra natomiast George?a, postać, która jest pod wieloma względami przeciwieństwem Kevina. Ten przystojny biznesmen założył i prowadzi firmę produkującą przyjazną środowisku odzież i sprzęt wycieczkowy. Burns tak komentował charakter granej przez siebie postaci: George wydaje się doskonałym wcieleniem marzenia o idealnym mężczyźnie. Człowiek sukcesu, przystojny, bardzo przestrzegający zasad political correctness, opiekuńczy, w dodatku kochający zwierzęta. Rzecz jasna wszyscy wiemy, że takie ideały w rzeczywistości nie istnieją. Z kolei Judy Greer wcieliła się w postać Casey, najlepszej przyjaciółki Jane i jej koleżanki z pracy w firmie George?a, Urban Everest. Jest to dziewczyna głośna i szczera, przywykła walić prosto z mostu, bez względu na ewentualne przykre konsekwencje. Greer tak mówiła o swej bohaterce: Jest zabawna, a jej wysiłki, by wyzwolić ?dziką stronę? Jane są doprawdy heroiczne i godne uznania. W dodatku jest lojalna. A na tym przecież polega prawdziwa przyjaźń.
Cała szafa niezwykłych kiecek
Ważnym elementem filmu są tytułowe sukienki. Zaprojektowała je Thomas, w ścisłej współpracy z Fletcher. Miały z tym dużo zabawy. Autorka kostiumów przyznała, że postanowiły sobie nieźle poszaleć: Pomyślałam, że można w tych strojach oddać ból i kłopotliwość noszenia kreacji w wymyślnym stylu. Nie bez znaczenia były bogate doświadczenia Fletcher jako choreografki. Chciałam, żeby te sukienki wyglądały jak kostiumy, w których można wykonać jakiś olśniewający numer ? podkreślała. Początkowo przygotowano aż pięćdziesiąt sukienek, stopniowo zmieniano fantazyjne dodatki i eliminowano najmniej udane lub też słabo pasujące do klimatu filmu projekty. Ulubioną kreacją Heigl była suknia nazwana ?Przeminęło z wiatrem? lub też ?Wesele na plantacji? w stylu, z którego ? według słów aktorki ? byłaby dumna Scarlett O?Hara. Była to suknia z żółtego jedwabiu z pomarańczowymi kwiatami jako dodatkami, białą parasolką i żółtymi butami na wysokich obcasach. Inne fantazyjne kreacje to wściekle różowa ?Bahama Mama?, ?Kowbojska Sukienka?, ?Sukienka Podwodna? czy wreszcie ?Sukienka Wymiotna? (!).
Nowy Jork i okolice
Większość zdjęć nakręcono na Rhode Island, w posiadłościach Rosecliff, Marble House Mansions w Newport, restauracji w East Greenwich, plaży w Charlestown oraz w barze w Pawtucket. Tam właśnie Heigl i Marsden wykonali swoją wersję klasycznej piosenki Eltona Johna ?Benny and the Jets?. W osiedlu w Pawtucket Hope Artiste Village scenograf Shepherd Frankel zbudował biura Urban Everest oraz redakcję New York Journal. Choć miejsca te z powodzeniem udawały Manhattan oraz nowojorskie plaże, następnie dwa tygodnie ekipa spędziła już w Nowym Jorku, kręcąc sceny w Central Parku, a także w stosunkowo rzadko pokazywanych w filmach dzielnicach, jak East Village (gdzie mieszka Jane) oraz Meatpacking District, gdzie mieszczą się biura George?a. To była wielka produkcja, a nie ?mała? romantyczna komedia. Każda scena ślubu była skomplikowanym przedsięwzięciem logistycznym. Widz musiał zobaczyć cały przepych tych widowiskowych wesel i nie stracić z oczu bohaterów ? mówiła reżyserka. A McKenna puentowała: Moja przyjaciółka, o której wspominałam, była już zaręczona, kiedy nasz projekt dostał zielone światło. A kiedy kręciliśmy, była już szczęśliwą mężatką.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.