Eksperymentalny film dokumentalny odwołujący się do struktury obrazu poprzez pośrednie wykorzystanie istniejących materiałów na zasadzie ponownej rejestracji wyświetlonego obrazu. Materiał oparty na archiwalnych nagraniach z Warszawy czasów wojennych i przedwojennych zostaje przetworzony z zachowaniem dystansu odautorskiego. Stosowane zabiegi o charakterze strukturalnym pozwalają na modyfikacje czasu i przestrzeni. Podstawowym zagadnieniem, którego film dotyczy, jest pytanie o możliwości kreacji współczesnej wizji historii i próby zmian jej przebiegu w zależności od indywidualnej interpretacji.