Dawno nie oglądałem tak pięknego anime. Swego czasu bylem wielbicielem wszelkiego rodzaju anime, a w szczególności te które poruszały prawdziwe życie. Ta historia i realizacja zwaliła mnie z nóg. Niby kolejna opowieść o nieszczęśliwej miłości, ale jak że inna. Dla mnie anime ma zupełnie inną moc przekazu niż film. To jak dwa różne światy. Scenariusz może być ten sam dla filmu i anime, ale opowiedziany za pomocą kreski jest, jak dla mnie po 100kroć bogatszy. Widocznie stare uczucia pozostają i dlatego ta historia trafia u mnie na sam wierzchołek mojej listy ulubionych. Nawet teraz po obejrzeniu zastanawiam się jak to możliwe, że po zobaczeniu raptem 3 min wiedziałem że nie odejdę od ekranu choć by na sec. Ta oprawa graficzna, muzyka, dźwięki otoczenia to czysta harmonia tworząca cudowny klimat i opokę w której skrywa się jak że piękna acz smutna historia. Mógł bym tak pisać i pisać, wylewać miód na kolejne linijki tekstu ale czas się opamiętać. Chyle czoła panie Makoto Shinkai. Coś pięknego!