Film zrealizowany dość sprawnie. Widać rozmach, masę wojskowego sprzętu, czołgi, śmigłowce. To robi wrażenie. I tylko to.

Bo film to straszna propagandowa chała. Świat dosłownie czarno-biały. Widzimy piękna Gruzję, na której naród składają się staruszkowie wzruszający swoją starością, piękne kobiety i dzielni, przystojni i skuteczni niczym Chuck Norris komandosi (aż dziw że przegrali tę wojnę). Na ten piękny kraj rzuca się Rosja i przede wszystkim strasznie brutalni i wyglądający jak menele Osetyńczycy.

Z filmu nie dowiaduje się nic o podłożu konfliktu. Nie wiemy kim są ci Osetyńczycy i czego chcą. Nie pada nic o wcześniejszej siłowej próbie przyłączenia zbuntowanych enklaw (bo jest jeszcze Abchazja) do Gruzji. W sumie to chyba nie trzeba tego tłumaczyć, oni są po prostu żądni gruzińskiej krwi i stąd ta wojna.

A co poza tym panienka biega cały czas w nieskazitelnym makijażu, a faceci za to są elegancko ubrudzeni a'la Bruce Willis. Fabułka banalna. Romans Amerykanina i Gruzinki zupełnie nie porywa. Prezydent Saakaszwili na salonach grany przez Andy Garcie jest wręcz śmieszny - kto wie akurat to może być prawdziwe. I jeszcze zapasiony Wal Killmer nie wiadomo po co wplątał się w ten film.