-temat fabuły ciekawy, nawet nieźle to rozegrane do 1 połowy, budzi ciekawość czy 'ujdzie na
sucho' i czy przerodzi się to w coś powazniejszego ale całościowa głębia filmu bardzo wątpliwa

na tę wątpliość składa się wg mnie kilka rzeczy
bardzo szkicowy zarys postaci, po prawie 2 godzinach filmu nadal nie wiadomo kim są Ci ludzie,
jakie są ich życiowe bagaże, marzenia, cele, osiągnięcia, powody do dumy, preferencje etc

Rozumiem że reżyser pragnął przedstawić historię przeciętnych brytyjczyków, ale od kiedy
przeciętny to śmiertelnie nudny? to własnie w takich sytuacjach (poliamorycznych) powinna
ukazywać się niejednoznaczność i zlożoność natury ludzkiej, coś co dynamizuje charakter
bohatera, a tu, nic.

I już całkiem abstrachując od moralnych aspektów zdrady, żadne z bohaterów nie budziło
szczególnie mojej sympatii. Oboje wydali mi sie poprostu słabi. Do tego przerażeni, nijacy,
sfrustrowani, średnio inteligentni, ich konwersacje wypełnione sucharami, głębia ich osobowości,
żadna. Jasne, rozumiem że takie sytuacje zdarzaja sie normalnym, niekoniecznie ekscentrycznym
pięknym i bogatym ale , na boga, to jest film, przeciętnych ludzi spotykam na co dzień, czemu mam
ich ogladac w filmie o tak wątpliwej dramaturgii?
I ten kawałek (muzyczny) na koniec.. że z nutką optymizmu? kiepsko wyważone.