Ray Harryhausen chciał, aby muzykę do filmu skomponował Miklós Rózsa, ale Charles H. Schneer przekonał go, aby wybrał Bernarda Herrmanna.
Podczas ceremonialnego pokazu magii księżniczka jest ubrana w sukienkę, która z tyłu ma wyraźny długi zamek błyskawiczny. Suwaki odzieżowe zaczęły być stosowane dopiero od XX wieku.
Kiedy Sindbad, Sułtan i Sokurah planują na dziedzińcu powrót na wyspę cyklopów, na wzgórzu w tle widać mały współczesny dom.
Liczba guzików na koszuli Sokuraha zmienia się przez cały film.
Kiedy Sindbad i jego załoga uciekają łodzią podczas pierwszego spotkania z cyklopami, jeden z olbrzymów rzuca w nich głazem, który następnie uderza w taflę wody, powoduje pluśnięcie, ale zamiast tonąć jak skała - unosi się na jej powierzchni.
Gdy załoga przybywa na wyspę, jeden z jej członków natrafia na drewnianą klatkę ze szkieletem wiszącym w środku. W tej scenie widać wyraźnie druty spinające kości, gdyż w rzeczywistości, jakby ciało wyschło, kości rozpadłyby się.
Statek Sindbada widoczny na zewnętrznym ujęciu w nocy kiedy docierają na wyspę po raz pierwszy jest wyraźnie całkiem inną jednostką pływającą niż ten w scenie za dnia. Gdy widziany jest po raz pierwszy, ma tylko jeden duży trójkątny żagiel - jak to było częste w przypadku średniowiecznych statków śródziemnomorskich. Z kolei następny jest szesnastowiecznym galeonem, z trzema kwadratowymi żaglami na trzech oddzielnych masztach.
Podczas buntu Sindbad zadaje napastnikowi trzy ciosy pięścią, z czego ostatni jest ewidentnie chybiony, ale mimo to słychać dźwięk uderzenia.
Kiedy Sindbad nokautuje pierwszego zbuntowanego marynarza, jego pozycja zmienia się pomiędzy ujęciami.
Bagdad (błędnie opisany w filmie jako Baghdad) nie leży nad oceanem. Jest to śródlądowe miasto nad rzeką Tygrys, około 400 mil od Zatoki Perskiej.
Zdjęcia do filmu kręcono w Gironie, Grenadzie, Manzanares el Real, jaskiniach Artá, kanionie Torrente de Pareis (Hiszpania), Londynie (Anglia, Wielka Brytania), Salem (Oregon, USA) i na Malcie.
Z powodu oszczędności Richard Eyer nie pojechał do Hiszpanii, gdzie nakręcono większość scen. W zdjęciach lokacyjnych Eyera dublował hiszpański chłopiec, m.in. w scenie z płonącym kołem wozu i na końcu filmu - widziany od tyłu podczas rozmowy z innymi postaciami. Sceny z Eyerem zostały sfilmowane w mniej niż 3 tygodnie w studiu w Los Angeles, za pensję 600 dolarów dziennie, a Kathryn Grant była jedynym członkiem obsady, który wchodził z nim w interakcję.