...ale do napisania czegokolwiek skłonił mnie fakt, że zupełnie przypadkowo kilka miesięcy temu wpadła mi w ręce słynna kontrowersyjna 2-minutowa sekwencja wycięta z filmu co skłoniło mnie do obejrzenia filmu jeszcze raz. Nawet bez kontrowersji uważałem ten film za niezwykle dobry. Kompletnie oniryczny klimat, muzyka, niemal brak dialogów - no cóż akurat lubię takie filmy. No i co najważniejsze - a zostawiłem na koniec - genialna Carole Laure, którą uwielbiam od czasów jak gdzieś tam na początku lat 90-tych zobaczyłem "Sweet Movie". Ale nie tylko o nią chodzi - film ma tak dziwny (w pozytywnym znaczeniu), surrealistyczny posmak, że cieszę się, że pomimo śledzenia kariery Carole Laure i totalnym zapomnieniu o tym filmie akurat mogłem go sobie przypomnieć.
PS: film jest minimalistyczny/czarno-biały a jeśli ktoś zdobędzie już nawet tę nieocenzurowaną wersję - to nie - nie ma tam kontrowersji - to nie jest "9 Songs",,"Intimacy" czy "Q" (nie pisząc już o współczesnych produkcjach). I nie wyklinać mnie , że poleciłem jakiegoś "nudnego "artsowego gniota" - mnie ten film urzekł od razu. Lubię takie filmy - i tyle.
Pozdrawiam