Osadzony w lesie, autoterapeutyczny i kojący, a przede wszystkim oddający głos bohaterce. Taki jest filmowy portret tytułowej Anny. Jako dziecko z powodu nadwagi doświadczała przemocy i niechęci ze strony rówieśników i własnego ojca. Po latach walki o siebie ma odwagę mówić o swoich przeżyciach bez strachu. Dziś, kiedy stała się samoświadomą, akceptującą swoje ciało kobietą i matką, nie boi się nagości, a wręcz z dumą ją eksponuje. Jedyny lęk, jaki jej towarzyszy, to ten o jej córkę, którą też przecież czeka dojrzewanie w fatfobicznym społeczeństwie.