To kompletny shit.
Ekranizacja kościelnych broszurek z lat 80 i echo satanistycznej histerii sprzed kilku dekad. Hipisi to banda naćpanych czcicieli Szatana, którzy nawet nie wyglądają na homo sapiens, a główny złym jest diabeł czychający na niewinne dziecię! Na dodatek całość została nakręcona w stylistce kiepskiego ghost story, gdzie straszą zamykające się drzwi i uruchamiający sprzęt.
Oczywiście wykorzystano także najbardziej wyświechtane motywy kina grozy, jump scare, niepokojące dziecięce rysunki i podchodzenie do wciąż odwróconej tyłem, demoniczno opętanej postaci.
Jeszcze postać czarnej właścicielki księgarni to nieporozumienie, jest fantazją rodem z dziewiętnastowiecznego południa, czyli przez swój kolor skóry jest blisko wszelkiej mistyki i magicznego mambo jambo, a jej relacje z główną bohaterką przypominają bardziej stosunki pani i służąca niż normalną przyjaźń. Nie zapominajmy jeszcze o tym idiotycznym poświęceniu.
Swoją drogą autorzy nie mają pojęcia jak wygląda życie na osiedlu skoro z sąsiadów pojawia się tylko para dzieci, a ich wątek jest komicznie urwany. Krzyczą, biją i gwałcą, a nikt nawet nie uchyli drzwi żeby sprawdzić co się dzieje. Ot kilkupiętrowy odpowiednik domku na przedmieściach.
Powiedziałbym, że to beznadziejny film grozy, ale też coś więcej. Świadectwo konserwatywnego zwrotu w popkulturze zeszłej dekady i być może jedna z cegiełek, która przyczyniła się do wyboru Trumpa.