aż się wzruszyłem... w 3 minucie piękny widok na Warszawę.

Jestem w szoku że współpraca Renata Kim z Beatą i Kamilą rozpoczęła się tak dawno. Niestety ja również wyjechałem za granicę, zostajemy zaproszony na kilka dni a jednak zaryzykowałem zostać nieco dłużej. Strach, przeważyła odwaga.

W Polsce również nie byłem akceptowany. Było mi bardzo ciężko, walczyłem że sobą chcąc zadowolić najbliższych.

Pewnie mi uwierzycie, bądź nie ale teraz czuję się bardzo samotny. Brakuje mi najbliższych. Ciotki i wujkowie nigdy się do mnie więcej nie odezwali.

Do Kamili i Beatki napisałem jeszcze będąc w Maju 2014 kilka dni po przeczytaniu najnowszego Newsweeka o tym że dwie młode dziewczyny wyjechały z dusznej Polski.

Po przeczytaniu artykułu , krzyknąłem "Mamo, zobacz one mieszkają w Dartford, te dwie odważne młode osoby mają również syna, cóż za odwaga"

Napisałem do dziewczyn, w niedługim czasie Beatka zaprosiła mnie na herbatkę w wolnym czasie. Bardzo przytulne warunki mieszkaniowe, miłe rozmowy. Ich syn uwielbia Gwiezdne Wojny jak pamiętam, wtedy nabywałem dla niego książkę o tej tematyce.

Kami Mańkowska / Kami Tattoo Arts również, edytowała mój tatuaż lwa. Niestety miesiąc później, zmarł mój tata. Nie wytrzymaliśmy tego, na pogrzebie nawet nikt do mnie nie poszedł. Nikt ze mną nie rozmawiał.

Po powrocie do Anglii po pogrzebie, ciotki które jeszcze że mną pisaly maile czy smsy więcej już się nie odezwały.

Polska jest trudnym krajem, kwestie społeczne bardzo rzadko były podejmowane. Pamiętam jak w latach 2005-2007 w Warszawie działała mocno Lambda i Replika. Te czasy były silne, niedaleko Nowego Świata była Naleśnikarnia, dwóch panów zrzeszało swoich, ja nie imprezowy poznałem wiele gejów i lesbijek. Część z nich spotkała się później w Między Nami na Chmielnej za Smykiem w Warszawie, inni jechali na imprezy to klubu paradise. Nigdy miejsca nie widziałem.

W Anglii nauczyłem się wolności słowa i wolności bycia sobą, nie zawsze to przychodziło z łatwością. Rodzice zawsze nie mieli wesołej miny... Temat bycia gejem zawsze uwierał...

a

dzisiaj? wciąż czuję się samotny... brakuje mi rozmów, przyjaźni, brakuje wsparcia. Staram się liczyć na siebie... Trzeba być silnym...

Wracam do domu, od tylu lat:
https://youtu.be/IEPiNYF8v2k

To jest dość wstydliwe, bardzo smutne. Takie jest też życie, bo jak można inaczej?

Łukasz aka Nuotarefiume