Wiadomo - sama fraza 'zaginiony ląd' kryje w sobie sporo możliwości interpretacji; z czego niewiele wykorzystali twórcy tego filmu. Pierwsza część (wyprawa) - okej, może być, podoba mi się, tylko dlaczego czuję niedosyt...? Być może za mało było porywajacej muzyki... albo coś... Jak już dotali do Atlantydy - pożal się Boże, tam jest okropnie! Niby mają wszystko, a chodzą w najbardziej niewygodnych kieckach i w dodatku na bosaka! Ale to jeszcze nic; niedoskonałości Atlantydy równoważą wspaniałości jej 'serca'... to były wilekie sceny! Ale ale, dlaczego nie udało mi się polubić Milo?! Miły, sympatyczny, odważny, oczytany, chuderlawy i cherlawy... okularnik... nie no, musi byc od razu bohaterem, a jakże! A na koniec jakby nigdy nic rezygnuje z pełnego przygód życia i osiada sobie spokojnie na miejscu! Toż to istne zaprzeczenie całego charakteru dzielnego poszukiwacza! Czyżby jego JEDYNYM marzeniem była Atlantyda...? Biedny chłopiec...
Więc generalnie film zachęcił mnie do dalszego 'poszukiwania Atlantydy'. Jakiś swój cel spełnił.