Włączam dziś FilmBox. Patrzę, a tu "Autor widmo".... No, dobra. Nie poszedłem na to do kina, bo nie trawię Pierce'a Brosnana (aktor-landryna). Ale dzisiaj... no nie było wyboru!
Oglądam. W dodatku oglądam dopiero od sceny, w której świta byłego ambasadora siedzi w salonie i ogląda pierwsze złe wieści w TV. Początku filmu domyślam się z akcji, ale że rozwija się logicznie, nie jest to za trudne. Nie o klarowność akcji z resztą tu chodzi.
Od razu widać czystość planu. Po prostu książkowe rozmieszczenie postaci w kadrze.
Fakt, film nie należy do kina akcji, ale wkręcam się i siedzę murem, nawet kiedy kończy mi się herbata.
Dopiero przy scenie, kiedy Ewan McGregor skacząc przez płot ucieka z promu płynącego na wyspę, wpada mi do głowy myśl, że ostatni raz widziałem taką szmacianą torbę w "Dziewiątych wrotach" na ramieniu Deana Corso.
Słowo, że do końca filmu, do napisów, nie mam pojęcia (taki ze mnie ignorant), że oglądam film Polańskiego.
I to zaskoczenie przy "film by" jest jak olśnienie.
Mistrzu! Ten temat, to laurka dla Ciebie. Kręć nam te filmy!