Była moda na westerny, serwowano masę tytułów, jedne lepsze, inne gorsze, perełki kinematografii i szmiry, których nie da się obejrzeć bez mocnego znieczulenia czymś wysokoprocentowym. Później była moda na chińskie mordobicia, później na hollywoodzkie mordobicia, dalej na filmy gangsterskie, a teraz jest moda na ekranizacje komiksowe. I tak samo jak w przypadku każdego gatunku, serwuje się nam po kilka-kilkanaście produkcji rocznie z różnych wytwórni. Jedne lepszych lotów, inne niższych. Martwi mnie tylko fakt, że za ilością wydanej kasy na produkcję nie idzie jej jakość. A jeszcze gorsze jest to, że to widzom wcale nie przeszkadza. Zachwycają się kiczem i szmirą i nabijają kabzę producentom i przekonują ich, że nieważne, jakie gówno sprzedają, ważne by było kolorowo zapakowane, popsikane perfumami i oklejone zabawnym liścikiem.
Niedawno była nagonka na polski film Kac-Wawa, gdzie oburzano się na taką właśnie sytuację, że nie ważne jaką się zrobi szmirę, że wystarczy ją tylko dobrze zareklamować walnąć naklejkę 3D, a widz i tak to kupi, i tak nabije kabzę producentowi. Nie oceńcie mnie źle, nie porównuję Avengers do KacKupy (to zupełnie inna liga), ale martwi mnie fakt, że ekranizacje komiksów niebezpiecznie zbliżają się do takiej właśnie sytuacji, gdzie nie dba się o widza, tylko o liczbę zer na koncie. Też czekam z niecierpliwością na "Avengers" 2,3,4 itd, ale chciałbym, by były to produkcje bardziej przemyślane i lepiej dopracowane. By głupota i banał nie kuły tak mocno po oczach.

Po części się z tobą zgodzę, ale miałem na myśli to, że powstaje nurt łączący wiele filmów o superbohaterach i jeden który pokazuje wszystkie te postacie grane przez tych samych aktorów, o to mi chodziło. A kwestia jakości pozostaje w strefie gustów.

To kojarzenie z tematyką dla dzieci przełamał raczej batman:P

i za to chwala Burtonowi

hehe niezly zart,o ile batman returns jest kierowany do doroslego widza to i tak nolan przelamal bariere wiekowa.

Zapewne masz na myśli trylogie Nolana. Owszem, Nolan przełamał te skojarzenia dla dzieci, ale tylko dlatego, że przedstawił Batmana jako nie-komiksowa postać (tym bardziej w trzeciej części).
Whedon natomiast przełamał ten stereotyp dziecinnych komiksów ukazując komiksy w oryginalnej, nieco kiczowatej, postaci, ale w takiej, która przemawia do rożnych grup wiekowych. I to stawia go wyżej niż Nolana w sposobie ekranizacji komiksów by jak najbardziej przypominał oryginał.