Proszę państwa dawno tak świeżego, wspaniałego filmu z Polski nie widziałem.
Pierwsze primo: iście kabaretowy humor na świetnym, wysokim poziomie. Zaśmiewałem się do łez, a co może ważniejsze, śmiałem się też oglądając rzecz po raz drugi. Sceny dialogów na leżakach ożna moim zdaniem śmiało porównywać z najlepszymi dialogami np z Rejsu.
Drugie primo: niesamowity klimat całej opowieści, można ukuć taki termin: kabaretowy realizm magiczny (ach ten grajek na dachu). Nie wiem jak do was ale do mnie straszliwie przemówiła scenografia, muzyka która jest jednocześnie zabawna ale i przejmująca.
Trzecie primo aktorstwo: plejada kabaretowych gwiazdek a na ich czele sam Stanisław T.
Podsumowując mam wizję że ten film będzie trwale zapamiętany.
Pozdrawiam.