nie wiem jak wam ale mi ta filmwebowa edycja kompletnie nie działa w żadnej przeglądarce (nie odpowiada na opcję zapisz)

Dopisze tylko że opisane wyżej tłumaczenie filmu jest wersją uproszczoną.
Jeśli wziąć pod uwagę że to bohaterka napisała książkę (wysoce prawdopodobne) to film staje się o wiele głębszy i można go tłumaczyć na wiele sposobów. Główne pytanie wtedy brzmi: czemu napisała właśnie taką książkę. Choć pytań jest więcej.

A ostatnia scena? Karmienie własnych demonów? Nie spuszczanie ich całkowicie ze smyczy, ale po prostu dokarmianie wspomnieniami co jakiś czas, żeby znów się nie zerwał? Nie zwróciłam wcześniej uwagi na to, że Amelia mówiła o książkach dla dzieci, ale ma to jakiś sens.

Dokładnie. Wiele rzeczy w tym filmie nie działo sie naprawdę. Nie było żadnych duchów które targały nimi po mieszkaniu. Albo były to jej wyobrażenia albo ona to robiła (jak np walenie chłopcem o ścianę).
A czemu chłopiec od samego początku filmu chciał walczyć z jakimiś duchami?
Pewnie dlatego bo ten Babadook wcale nie był pierwszy (już wcześniej wariowała).

Może dziecko w ten sposób tłumaczyło sobie epizodyczne ataki matki? Jeśli spojrzy się na ten film pod kątem dramatu psychologicznego, a nie horroru, to naprawdę sporo zyskuje.

A co z wizytą u psychologa (czy tam psychiatry)?

Młody nie był u psychologa, to był chyba zwykły lekarz internista (pediatra?). Na psychiatrę mieli poczekać kilka tygodni, ale samej wizyty nie było już w filmie.

Moim zdaniem również jest to opowieść o karmieniu swoich lęków i psychicznej chorobie. Tylko w takiej formie ten film mi się w ogóle spodobał. Gdyby go traktować tylko jako horror, to niestety końcówka i same efekty zawodzą. Oczywiście to tylko moje zdanie.

Moim zdaniem spełnia cechy porządnego straszaka. Efektów nie ma, bo to film o bardzo niskim budżecie, ale moją wyobraźnię i tak wprawił w ruch.

A ja myślę, że horror jak to jak najbardziej trafne określenie tego fimu! A Lśnienie, Dziecko Rosemary, Wstręt? Lokator? Antychryst?? To też filmy, które wprawiają w zakłopotanie i wymykają się nieco szufladkom, a jednak są w tym gatunku bardzo głęboko zakorzenione.

Tyle, że W Lśnieniu można się przynajmniej było duchów wystraszyć. A w tym filmie nie podskoczyłem do góry ze strachu ani razu.