"Słyszy twój głos
Zna każdy krok
Gdziekolwiek spojrzysz
Czy jest Babadook...?
Więc jeśli bystry z ciebie zuch i
szukasz gwiazdki z nieba
to przyjaciela we mnie masz
Gdy wiesz ja patrzeć trzeba
Nazywam sie Pan Babadook
Czekam wpuść mnie za próg
Upiorny dźwięk do twych dźwięk stuk
Babadook, Babadook
Wysil się trochę mały leniu a
on pojawi się w oka mgnieniu
Gdy już do twych drzwi zapuka
nie pozbędziesz się Babadooka,
a gdy zobaczy co ta masz,
czeka cie tylko śmierć
Wpuść mnie!!!..."
Jennifer Kent zabiera nas do domu, w którym zagościł Babadook, postać ptaka-maga w kapeluszu, który jest uruchomionym spełnieniem chłopca, który nie poznał ojca, bo zginął w wypadku tuż po jego narodzinach, matka, która zmierza się z samotnością, depresją, samodzielnością rodzica, niedojadaniem, niedospaniem i niewystarczającym potencjałem do wychowania synka.
Hermetyczno-klaustrofobiczna atmosfera relacji matka-syn, niezrozumienie społeczeństwa, brak oparcia w siostrze, brak zrozumienia, brak perspektyw na lepsze jutro, bierność, wegetacja, czekanie na...
Stan narastającego napięcia, konsekwencje zdarzeń uruchamiają lawinę trudnych zachowań, na którymi nikt nie panuje. Kobieta zaczyna popadać w izolację, paranoję, omamy dotykają ją, nocne seanse z horrorami potęgują pewne mary. Chłopiec odrzucony przez dzieci, próbuje odnaleźć się we własnym świecie, świecie fantazji, wymyślonych potworów.
Zderzenie dwóch światów potęguje grozę, zostajemy okraszeni metafizycznymi siłami, Amelia (Essie Davis, pamiętam ją z serialu panna Fisher, ta rola jest odmienna ) na skraju załamania nerwowego ukazuje wachlarz emocji przeszywający na wskroś, subiektywność i realizm.
Sam dotrzymuje matce równego kroku, gra genialnie na początku chłopca, który chce zwrócić uwagę, woła ,o pomoc, irytuje nas, ma świadomość nie lubienia przez otoczenia, potem, gdy już matkę obezwładnia siła potwora próbuje walczyć i uratować, niczym rycerz.
Minimalizm scenerii, dom, niewiele sprzętów i dwoje bohaterów matka i syn, którzy przy ograniczonym miejscu, czasie i akcji serwują nam taki pokaz emocji, uczuć, przerażenia, paranoi, strachu, że strach się bać.
Świetna reżyseria, obsada, zdjęcia, muzyka, dźwięk.
Ogląda się fantastycznie ten thriller w zaciszu domowego ogniska wszystko się może zdarzyć, gdy Babadook zapuka...