Jest coś, co bardzo cenię w horrorach niskich lotów - szczerość. Nikt nie będzie wam wmawiać, że macie tu do czynienia z jakimś ambitnym, psychologicznym pseudodramatem. Mercy to horror nakręcony w bardzo klasyczny sposób, gdyby nie technikalia, to można byłoby postawić je na tej samej półce z produkcjami Hammera i nikt by się nie zorientował. A więc, czy jest się czego bać ?
Niestety, nie za bardzo. I chociaż Mercy stara się wzbudzić strach w bardziej "thrillerowy" sposób, to nie przekłada się to zbytnio na efekt końcowy. Niby mamy, jak na niskobudżetówkę, świetną scenografię, dobrą muzykę i gdzieniegdzie występujący czarny humor. Jednak obrana narracja, baśniowa otoczka i wychylający się kicz, skutecznie burzą tą atmosferę, przez co całemu filmowi bliżej do Labiryntu Fauna, aniżeli do the Shining. Można się bronić, mówiąc że formę ekranizacji określa (również niezbyt udany) kierunek w którym poszedł materiał źródłowy Kinga, ale to już temat na inny temat ;)
Jako coś co powinno mrozić nam krew w żyłach, daje słabe 6. Jednak jeśli wolicie odpocząć od tych wszystkich niby-przerażających Sinisterów itp, i przypomnieć sobie czasy świetności tego gatunku, to film śmiał zasługuje na mocne 7.