W prologu "Bestialita" mała dziewczynka widzi jak jej matka (znana z "Buio Omega" Franca Stoppi) uprawia na podłodze seks z dobermanem. Miłosne igraszki przerywa jej mąż, uderza niewierną kobietę, po czym przywiązuje psa i podpala willę. Mija kilka lat. Na pewną śródziemnomorską wyspę przebywa architekt Paul wraz z żoną, Yvette. Obracająca się w burżujskim towarzystwie para co rusz natyka się na wyspie na tajemniczego rybaka oraz... niemniej tajemniczą młodą dziewczynę Jeanine, której prawie zawsze towarzyszy wierny doberman. W końcu dziewczyna zamieszkuje z Paulem i Yvette. Zaczyna łączyć ją z nimi quasi-kazirodczy związek... tym bardziej że Yvette cierpi z powodu braku dziecka.

Po raz pierwszy obejrzałem "Bestialita" Petera Skerla po włosku 8 listopada 2005 roku, dziś skusiłem się na kolejny seans z angielskimi napisami. Ze względu na dwie symulowane sceny zoofilskie film jest dość kontrowersyjny, aczkolwiek wszystkie sceny erotyczne w "Bestiality" są w wydaniu softcore. Film jest nieźle zagrany i nakręcony, chwilami nieco dekadencki i czasem nużący. Warto jednak zapamiętać chociażby nagi taniec przyszłej włoskiej gwiazdy porno Ciccoliny oraz młodziutką Leonorę Fani, znaną np. z "Pensione Paura" (1977) i "Giallo a Venezia" (1979). W zakończeniu odrobina krwi i brutalności. Natomiast sama finalna scena z diagnozą medyczną nieco ironiczna i przewrotna.

Kim jest tajemniczy Peter Skerl, reżyser "Bestialita"? Poniższy artykuł może choć odrobinę rozjaśni ową zagadkę.

https://visioniproibite.wordpress.com/2017/10/26/the-mysterious-mr-skerl/