Główny bohater Javier testuje zbudowany przez siebie symulator czasu. Przeniósł się do przeszłości do godziny 5:05, kiedy to jego dawna pierwsza miłość Maria smacznie sobie śpi z nim samym. Podchodzi dyskretnie do kobiety i przygląda się jej, a potem sobie. Wie, że zaraz budzik zadzwoni, więc się ukrywa. Jego wersja z przeszłości wstaje i upuszcza klucze budząc ukochaną niechcący. Przeprasza po czym szybko wychodzi. Rozbudzona rozmyśla nad sensem tego wszystkiego, a następnie idzie do wanny gdzie płacze i się tnie żyletką. Widać na jej ciele blizny, które są efektem samo okaleczania. Mężczyzna nie znosi tego widoku, który sprawia, że wychodzi.

Widzimy Javiera rozmawiającego z starszą wersją siebie, która wie jak wyglądało życie bez niej. Wobec tego zachęca młodszego by tak zadziałał w przeszłości by spędzić z nią swój żywot. W czasach właściwych sobie podaje przygnębionej Marii churrosy. Oznajmia jej, że wziął wolne oraz chce z nią spędzić dzień. Kobieta jest wyraźnie nie w sosie. Następuje retrospekcja z dnia w którym się poznali. Mężczyźnie uciekł z torby szczur a ona wbrew radom towarzyszy go wzięła na ręce zamiast potraktować butem. Faceci wysiadają a przyszli zakochani zostają sami w autobusie.

Motyw podróży w czasie jest dość częsty w fantastyce, lecz w połączeniu z melodramatem moim zdaniem to majstersztyk. Można powiedzieć, że historia dzieje się na dwóch płaszczyznach. Kiedy Javier jest młodszy i całkiem dorosły. Zaprzeczeniem tego co znam jest, że może dwóch egzystować w jednym ''czasie'' zazwyczaj jeden zastępował drugiego albo robiło się wszystko by obie wersje się nie spotkały. Widz doświadcza tego jak główni bohaterowie się poznali w młodości i jako brzydsi dorośli z inwencji wynalazcy odtworzyć ten dzień lata później. O ile w pierwotnej wersji to kobieta starała się bardziej tak w czasach późniejszych jest zupełnie na odwrót. To na była tą piękną oraz przebojową aspirującą na aktorkę, a on wycofanym społecznie introwertykiem, który zauważał każdy najdrobniejszy szczegół jak ilość kropek w oku Marii. Pierwsze z czym ta produkcja mi się skojarzyła to ''Między piekłem a niebem'' (1998), które nie jest o podróżach w czasie, ale o prawdziwej miłości. Film raczy nas pięknymi widokami jak andaluzyjskie wybrzeże. Niestety niektóre wątki są trochę niedopracowane, niemniej uważam to dzieło za kawał dobrej roboty. Moja ocena to 9/10.